‘De romantiek van de stad.’
Ik begreep dit nooit zo. Persoonlijk ben ik opgegroeid in dorpen. Ik wist daarom ook niet beter. En de mening van ouders die overduidelijk waren dat de stad niets is. Niet voor hun in elk geval.
Voor mij geldt deze romantiek voor de stad Leeuwarden. Dit heeft niets te maken met de gevierde titel: Culturele Hoofdstad 2018. Daarvoor, voor deze status werd toegekend, heb ik met plezier meer dan 10 jaar verschillende adressen bewoond.
En toen verhuisde ik naar Reduzum. 2,5 jaar geleden. Een schattig rijtjeshuisje uit de jaren 60, een soort seniorenwoning. Het merendeel van dit rijtje wordt bewoond door mensen jonger dan ik. Het huisje heeft dus absoluut charme, zeker weten. Het heeft een tuintje, een knusse slaapzolder. Een dak waarvan het raam het meest geïsoleerd is, mijn katten kunnen naar buiten. Alles functioneert.
Behalve ik.
Om ongeveer dezelfde reden als ik dat ik ben vertrokken uit de stad: ik wou rust én de katten moesten buiten kunnen spelen (dit kon niet op een flat), wil ik nu weer terug. Té geïsoleerd wonen, (sorry dorp, maar ik voel niet de behoefte deel van deze gemeenschap uit te maken), weg van mijn vrienden en dus, zoals eerder genoemd: de romantiek van de stad lonkt.
Ik hou van wandelen. Echter hier heb ik slechts keuze uit: óf kort, of heel lang. Geen rondje van 5 kilometer, of 3, of 8. Wel 1,5 of meteen 10. En tja, die rondjes verschillen op den duur alleen in de seizoenen met je mee.
Er waren meerdere factoren in het spel die mij hebben doen besluiten in dit dorp te komen wonen. Één: de katten. Ik wilde ze naar buiten kunnen laten. Twee: ik woonde tussen 2 verdiepingen in, dus ik had zowel geluiden van boven als beneden die goed doorklonken. Enig. En in elk geval nog een derde: buiten de stad was sneller een huisje te vinden. Ik was gewend geweest om te fietsen, van vroeger, dus zo erg vond ik het niet om 10 kilometer te fietsen naar de stad. Nadeel was wel dat nét toen ik er kwam wonen, de dorps kruidenier vertrokken was. De dichtstbijzijnde supermarkt bevindt zich op 6,4 km afstand. Thuis heb ik geen vriezer, is er nooit van gekomen. Het overduidelijkst aan het nooit kunnen aarden hier is dat de plinten al sinds het begin, 2,5 jaar klaarliggen om gelegd te worden. Ik voel zelf de noodzaak niet. Het huis functioneert verder.
Als ik zo naar al deze factoren kijk komt het allemaal uit op dat ik met bijna alles rekening heb gehouden, behalve met mezelf. Wat wil ík.
Daar ben ik dus hier wel achter gekomen. Niet meer in een dorp wonen. Een appartement graag, bovenste verdieping, zonder tuin. Ik wil letterlijk boven de rest staan, wat betreft geluidshinder de voordeligste plek. En het uitzicht… Het geeft me gewoon een fijn gevoel om van bovenaf het overzicht te hebben over wat er zich beneden allemaal afspeelt. En dan het onderhoud van een tuin… Niet aan mij besteedt. Als de katten straks naar buiten willen lopen ze maar even drie verdiepingen naar beneden. En anders wennen ze binnen ook weer.
Iedere keer wanneer ik nu de stad binnen kom fietsen, treft mij een gevoel van opluchting. ‘Gelukkig, ik ben er weer, terug thuis.’
Ik wil weer zomaar de flat uit kunnen stappen, op straat en al in de stad zijn. Eventjes langs de supermarkt gaan. Eventjes langs een vriendin gaan. Eventjes…
Hieronder kunnen je vrienden zich aanmelden. Jullie krijgen beiden gelijk een beloning van 125 Yp. Je kunt het helemaal bewerken en op maat maken.Weghalen is ook heel eenvoudig met het rode kruisje als je er met je muis op gaat staan.
