Op sommige dagen voel ik me net als een slak, en daarover nadenkend heb ik het volgende geschreven. Want naast de blogs blijkt ook de inspiratie voor gedichten en verhaaltjes weer terug te komen!

De Slak
Langzaam en ze komt nauwelijks vooruit
Haar brein wil zo veel en zo snel maar haar lijf gaat traag en gaat moeizaam mee
Het liefst verstopt ze zich in haar huisje, opgerold en wachtend tot de dag voorbij is
Het lijkt alsof ze langzaam vooruit glijdt, obstakels en hobbels probeert te omzeilen
Uit moeten kijken dat ze niet ten prooi valt
Ten prooi voor haar omgeving, dat ze niet platgestampt, verwond of opgegeten wordt
Maar vooral ten prooi voor haarzelf
De slak wil namelijk meer dan ze kan
Ze twijfelt aan zichzelf en aan haar kunnen
Ze wil zo graag net als de slakken zijn zonder hun huisje
Zoals de naakte slak, vrij en zonder ballast
Sneller dan zij met haar bagage op haar rug
Maar ach, die slak, die naakte slak
Die gaat sneller en is vrijer
Maar die heeft geen prachtig huisje om in te schuilen
Die heeft geen huisje om zich even in terug te trekken
Die naakte slak, zonder huisje en zonder bescherming
Ze denkt er over na, ze heeft tenslotte tijd genoeg en besluit dat ze niet wil ruilen
Ze glijdt maar door en denkt; ik ben wel niet zo snel, maar uiteindelijk kom ik er ook wel

De Kniezebietertjes

Loading full article...