De Spaanse Ziektewet!

Vorige week zat ik voor de zoveelste keer uren en uren te wachten in de wachtruimte van de Spaanse arbo. Vergelijkbaar met het UWV in NL, behalve dan de lange wachttijden, ondanks dat je afspraak maanden terug al is gepland.

Even een uitleg hierbij, in Oktober 2016 vond ik een baan bij een multinational hier in de buurt. Wij waren toen nog op Workaway (vrijwilligers) avontuur bij onze laatste host die me had aanbevolen voor de baan. Hartstikke gaaf, en wat een leuke nieuwe uitdaging in een nieuw land, en dan ook nog eens totaal iets anders en eigenlijk boven mijn niveau qua diploma's. Maar dat is hier iets minder belangrijk, gelukkig. Ik wist wel het word pittig, 2 weken fulltime cursus (hele dagen luisteren is nooit mijn grootste kunst geweest, vind dat dodelijk saai zelfs haha) en dan ook nog eens van 9 tot 18 ipv de normale werktijden tot rond half 5 / 5 uur. Maar hey, het hoort erbij.

Vol enthousiasme begon ik hieraan, en leerde meteen een hele leuke groep collega's kennen waar het goed mee klikte. Want al ben ik inmiddels 33 jaar oud, het was toch wederom weer spannend, waar kom ik terecht, gaat het wel bevallen .. de gezonde stress lol. Ik zal hier in een andere blog wat meer over vertellen, ik wil nu graag verder gaan op het ziektewet deel.

Na maanden in Spanje hitte, en enkel een paar uurtjes hooguit in die maanden een flinke hoosbui die de boel dan enkele uren afkoelde, vielen er in mijn 2e cursus week ineens meer dan enkele druppels. De hele nacht goot het eruit, als een malle. Ik baalde die nacht best, want ik wist moet vroeg eruit op de bus stappen, half uur bussen is niet zo erg in de regen, maar daarna een half uur flink doorlopen (en dan bedoel ik echt de pas erin!) om op tijd te komen, dat is wel klote met dit weer en die drukte in de stad waar ik werkte. Maar goed, gelukkig had ik naast mijn slippers mijn winterlaarzen ook bij met stevige zool, dus die dag helaas wat dikker ingepakt gekleed.