De sprong van tante Coby
Wat gebeurde er vooraf?
In de armen springen van haar geliefde reddende engel, dat liet tante Coby zich geen twee keer zeggen. Ze haalde diep adem, slikte het aanwezige brokje angst diep weg en nam een aanloopje. Geen grote, zoveel ruimte bood de wachttoren niet. Met een 'Daar kom ik aan…' stortte tante zich naar beneden. Ook oom Frits moest even wat wegslikken toen hij die massa op zich af zag komen. Met een geroutineerd gebaar ving hij tante op. De snelheid en het niet nader te benoemen gewicht van tante maakte echter dat zij door zijn armen schoot. Even later rolde oom Frits over het zandpad, met tante boven op hem. Even bleef ze zitten op dit onverwachte stoeltje, maar toen kroop ze overeind.
Ze keek naar haar redder en bracht geschokt uit: 'Maar Frits, je hebt alweer je kleren vol zand zitten!'
