De theepot draaide rond over de tafel

Rond de eeuwwisseling zaten wij een paar jaar in een sekte. De leider daarvan wist mensen behoorlijk te manipuleren. In deze blog vertelt Rachel, mijn vrouw, hierover.

Het begon allemaal met een cursus Hebreeuws

Waar advertenties in de krant al niet toe kunnen leiden. Hans en ik leerden elkaar op het werk kennen en kregen een relatie. Hij woonde toen in Rotterdam, maar we besloten dat hij bij mij in zou trekken. Om die reden zocht hij ook een kerk bij mij in de woonplaats.

Op een gegeven moment stond er in de krant, dat er een cursus Hebreeuws gegeven zou worden bij mij in de wijk. Hans had die advertentie gezien en vond het maar niets. Hij noemde dat Hebreeuws maar chammele, chammele.

Ik had dezelfde advertentie gezien en wees hem erop. Daarop besloot hij een keer daar naartoe te gaan om te kijken wat het was. Deze man legde het Hebreeuws heel anders uit dan hij gewend was van de studie die hij elders gedaan had. Hij hing aan de lippen van deze cursusleider.

Hans besloot daarop om naar de cursus te blijven gaan. Het was maar één avond in de week en bovendien zaten er geen kosten aan verbonden. Dat er een zogenaamde 'kerk' aan verbonden zat, wisten we toen nog niet. Hans besloot naar die evangelische 'kerk' te gaan. Dat spaarde hem een hoop reistijd uit, omdat zijn vorige kerk in Rotterdam was.

Wie wijs ik af?

Een tijdje later besloot ik uit te zoeken Wie het nou eigenlijk was, die ik afwees. Ik wees God af en vond het onterecht, omdat ik Hem helemaal niet kende. Het paste niet in mijn karakter om personen af te wijzen die ik niet ken. Ik besloot dus uit te gaan zoeken of ik vond of God wel of niet bestaat. Als ik vond dat Hij bestaat zou ik Hem gaan dienen, als ik vond dat Hij niet bestaat zou ik gewoon doorgaan met mijn leven, zoals dat toen was.

De beste plek om dat uit te zoeken is de kerk. Ik besloot dus op een dag met Hans mee te gaan naar de dienst. Ik heb daar, op een plek waar God volgens bepaalde mensen niet kon zijn, mijn tweede bijzondere ervaring met God gehad. De eerste keer was in de duinen, waar ik ook een artikel over geschreven heb.

Tijdens de dienst gebeurde er iets in mij van binnen. Ik kan het niet het uitleggen en het was ook niet zo dat er opeens een warme gloed door me heen trok, zoals je wel eens hoort.

Nee, ik merkte dat ik van het ene op het andere moment niet meer bang was om dood te gaan. Ik heb vroeger nachtmerries gehad, zo bang was ik voor de dood. Het idee dat ik voor altijd dood zou zijn en mensen door zouden leven, was afschuwelijk. Ik kon vaak niet slapen van die gedachte. En nu was ik daar opeens van bevrijd. Die angst was compleet verdwenen. Ik weet zeker dat God mijn hart aanraakte op dat moment en me van Zijn bestaan overtuigde, zonder dat ik het direct zo ervoer.

Na afloop van de dienst was het wel duidelijk dat dit van God was. Er kwamen woorden mijn mond uit, die Hans verbaasd deden staan. Hij was stomverbaasd toen ik zei: “op sommige dagen zijn er twee diensten op zondag toch? Dan gaan we twee keer naar de kerk”. Hij viel bijna van zijn stoel van verbazing vanwege de omslag die binnenin mij had plaatsgevonden. Tegelijkertijd had hij iets van dat hij dat zelf wel bepaalde. Hij ging immers al zijn hele leven naar de kerk. Hij zegt nog steeds vaak dat ik hem rechts voorbijging.

Vreemde leerstellingen

Die tweede dienst op zondag was één keer in de maand. Er was dan genezingsdienst en er werd dan gebeden voor de zieken. Ik wilde daar vanaf het begin naartoe en we zagen God af en toe ook wel bewegen. Mensen werden soms daadwerkelijk genezen. Dat verbaast mij nog steeds, omdat veel van wat daar gebeurde niets met kerk-zijn te maken had.

De leider legde handen op als mensen ziek waren, wat op zich Bijbels is. Wat wel vreemd is, is dat hij de handen op de borst legde van een vrouw die borstkanker had. Dat is een plek waar je niet zomaar je handen op kan leggen. Ze ging naar het ziekenhuis en werd genezen. Ik geloof dat dit meer komt door het oprecht geloof van die vrouw, dan van het feit dat hij voor haar bad. Hij bad ook altijd in gedachten, zodat je nooit wist wat hij bad.

De prediking was ook niet erg Bijbels te noemen. De leider zei dat Maria, die Jezus baarde, geen mens was, maar een engel. Het heeft overigens jaren geduurd voor het tot me doordrong dat Maria misschien geen engel, maar gewoon een mens van vlees en bloed was. Dat was de reden dat zij zwanger kon worden door de Heilige Geest. Ook zei hij dat zijn vrouw zwanger was van de Heilige Geest. En dat geen negen maanden, maar al jaren. Ooit zou ze een kind van God baren. Ik vond dat maar vreemd, omdat ik ervan uitging dat Maria, die wel de Zoon van God, de Messias en onze Redder, gebaard heeft, gewoon 9 maanden zwanger is geweest. Toch waren ze ervan overtuigd dat ook zij een kind van God zou baren. Die vrouw vond dat normaal. Maria is toch ook zwanger geweest?

Tegen een echtpaar werd gezegd dat ze een zoon zouden krijgen en welke naam ze hem moesten geven. Uiteraard een Bijbelse naam en dat zou dan iets zeggen over wat hij later zou gaan doen voor God. Over zelfbeschikkingsrecht gesproken…

Hilarisch was het voor mij en anderen, dat ze helemaal geen zoon, maar een dochter kregen. De leider had daar wel een verklaring voor, uiteraard.

Hij zei ook dat mensen zelf kracht hadden om te genezen en ik zou daarin een speciale gave hebben. Het was de bedoeling dat ik dat verder uit zou werken en mensen zelf gaan genezen. Dat werkte door middel van healings. Ik moest dat uitoefenen op mijn eigen lichaam. Ik had eens door een ongeluk met de fiets mijn pols gebroken. Ook was er een stukje van mijn bot af. Ik heb een flinke klap gemaakt en mijn hand stond niet meer recht boven mijn pols. Ik moest dus met mijn arm aan een gewicht hangen, om dat weer recht te krijgen. Ik had heel veel pijn.

De leider zei tegen mij, dat ik mezelf moest genezen door mijn gezonde arm over mijn gebroken pols en onderarm te bewegen. Ik hoefde het niet eens aan te raken, maar er gebeurde wel iets vreemds. Ik voelde de energie in mijn arm bewegen, maar boven mijn pols stopte het en het werd warm. Ik vroeg hoe dat kwam en hij zei dat dit logisch was, omdat de pols gebroken was en de energie daar dus het hardst nodig was. Ik geloof niet dat mensen dit soort energiebanen in hun lichaam hebben, maar dat de duivel het voordoet of wij die wel hebben. Hij doet alles na wat Jezus doet, maar verdraait de waarheid een klein beetje, zodat het mooi en goed lijkt. Dat wat ik toen ervaarde moet daarmee te maken hebben.

Nadat ik daar wegging, is dat nooit meer voorgekomen. Ik leerde te bidden voor genezing in Jezus' Naam en God beweegt daar doorheen. Mensen genezen ook daadwerkelijk! Daarom bid ik graag voor genezing en biedt dat mensen ook aan als ze ziek zijn of pijn hebben.

De bewegende theepot

Die voorganger begon op zeker moment weer cursussen Hebreeuws te geven en Hans en ik besloten daar naartoe te gaan. Dit was bij hem thuis. Daar gebeurde het op een gegeven moment…

We zaten met een klein groepje in de woonkamer en er stond een theepot op de tafel. Niets bijzonders, zou je zeggen. Wat wel bijzonder is, is dat die theepot opeens de hele tafel rond begon te glijden, uit zichzelf. Geen mens die de theepot aanraakte, dat ding begon gewoon rond de hele tafel te gaan en kwam toen weer tot stilstand. Niet iedereen zag het, maar een andere vrouw en ik wel. We hadden zoiets nog nooit eerder gezien en lagen bijna onder de tafel van het lachen.

We hadden geen idee dat dit occult was en alles te maken had met boze geesten, waarvan er een overvloed in dat huis waren. De leider weigerde te antwoorden op mijn vraag, waarom dat gebeurde en wat dat betekende. Dat ging mij niets aan, zei hij. Hij wist wel wat het betekende; dat zei hij in ieder geval. Er gebeurden daar dus nogal vreemde dingen. En dit allemaal onder het mom van evangelische kerk.

Ik ben bij jou thuis geweest

Door allerlei omstandigheden stopten de diensten en gingen wij op zoek naar een andere kerk. De leider raadde dit ons ook aan. We waren van plan mee te gaan naar Amersfoort, waar ze een 'hulpverleningscentrum' op wilden zetten. Ondanks alles waren we er ergens wel van overtuigd dat het goed zat, hoewel we ook twijfels hadden.

De eerste dienst in onze volgende kerk, reageerden we op de oproep tot bekering. Nog altijd waren we van plan mee te gaan naar Amersfoort. Maar het liep anders. Ik raadde een vrouw met wie ik bevriend was, en die daar ook wel eens naar de dienst kwam, aan om ook bij ons naar de kerk te komen. Ze besloot dit te doen en zo hielden we contact. Op een dag vertelde ze dat een vrouw uit de ‘kerk’ haar had opgebeld en had gezegd dat ze op bezoek was geweest, die nacht. Hoe het precies werkt weet ik niet, maar mijn vriendin had die vrouw in huis gezien op hetzelfde tijdstip als die vrouw vertelde er te zijn geweest. Voor mij is het duidelijk, dat dit allemaal te maken heeft met demonen die bezit kunnen nemen van mensen en zich via die mensen op de meest verschrikkelijke manieren manifesteren. Daar staan in de Bijbel ook wel voorbeelden van.

De leider vertelde ooit een soortgelijk verhaal. Hij zei dat hij ooit tegen een collegaatje had verteld dat hij bij haar thuis was geweest. Hij was daar echter nog nooit fysiek door de voordeur naar binnen gegaan. Hij vertelde hoe haar woonkamer eruit zag. Zij ontkende dat en zei dat een bepaalde vaas op een andere plek stond. Blijkbaar drong het niet tot haar door, dat het vreemd was dat hij bij haar in huis was geweest, terwijl zij en haar vriend daar niets van wisten.

Toen ze die middag thuiskwam, bleek dat haar vriend de vaas verplaatst had. Precies naar de plaats die haar collega gezegd had. Vreemde, demonische praktijken in mijn ogen.

Foto in de slaapkamer

In onze slaapkamer hing al jaren een zelfgemaakte foto in een lijstje aan de muur. In de tijd dat we net weg waren bij die club, viel het me op een gegeven moment op dat die foto heel erg heen en weer ging.

Dat gebeurde tot drie keer toe in een korte periode. De derde keer ging het zo heen en weer, dat ik het idee had dat het van de muur zou vallen. We hebben er tegen gebeden en het is daarna nooit meer voorgekomen.

Christenen hebben autoriteit van God gekregen om tegen dit soort demonische machten te bidden. Als wij bidden in Jezus’ Naam, moeten demonen vertrekken. Daarom ben ik heel blij dat ik in een goede Bijbelgetrouwe kerk terecht ben gekomen.

Ik heb mijn leven weer op orde gekregen en dien God met mijn leven.