De treinreis en het mondkapje
De hondenkop van mijn treinreis
Ik voelde een schok en keek door het raam. De trein was, eerder dan ik had verwacht, in beweging gekomen. In de verte rende mijn hond nog achter de trein aan. Zijn hondenkop bleef me de hele verdere reis helder voor ogen staan.
Mijn reis ging terug in de tijd. Ik herinnerde mij hoe ik in deze tijd van het jaar als kind genoot van de gezelligheid. Te beginnen met de intocht van de goedheiligman in ons land.
Een intocht die toen nog ongestoord doorgang kon vinden. Niemand die er een punt van maakte dat alleen maar donker getinte helpers rondliepen van de zeer hoogbejaarde edelachtbare heer Sint Nicolaas uit het verre Spanje.
Loading full article...
