Feestend door het leven, de "vrijheid" beleven en als het dan uiteindelijk niet bevalt, kom je dan net als de verloren zoon weer terug naar huis? 

Ik schrijf over wat ik echt meemaak, dat maakt dat mijn gedichten / gedachten soms moeilijk zijn voor anderen, maar vaak ook herkenbaar voor velen. In ons gezin is veel gebeurd, leuke, mooie, maar ook heftige momenten. Verlaten, alleen, samen. Maar nooit echt compleet.

Bovenstaande foto is een uitsnede van de foto op het boek van Henry Nouwen, Eindelijk thuis. Wanneer je goed naar het originele schilderij kijkt, dan vallen de twee verschillende handen je op. De één grof, de ander fijn.


Gedicht: De verloren zoon

Loading full article...