Vroeger had ik er weken wakker van gelegen. De gedachte alleen al, om met zijn allen plaats te nemen in die metalen doodskist, deed mij het angstzweet uitbreken. Nee, zonder een dosering pillen die Herman Brood ‘in zijn goeie tijd’ had doen bezwijken stapte ik zo’n ding niet in. Nadeel was dat mijn wederhelft een wereldreiziger was en mij de halve aardbol over sleepte en ik moest er daarom regelmatig aan geloven... Ik was een meester in het lezen van gedachten van de stewardessen. Ah haar blik verraadde mij dat die laatste luchtzak wel heel uitzonderlijk was. En dat harde ‘knarsende’ geluid kon niets anders zijn dan een vleugel die afbrak.. Had ze daar de piloot aan de telefoon die doorgaf dat iedereen ‘crash positions’ in moest nemen? Zie je wel!! 

Totdat ik bij 1 van de eerste bezoeken aan Bruynzeel Polen dankzij mijn zeer nuchtere collega Patrick het besef kreeg dat al die vliegangst geen doel dient en dat je toch, het voor jouw uitgestippelde lot, niet kan veranderen. Na een keer of 2 met hem in Polen te zijn geweest was ik voorgoed / voorlopig van mijn vliegangst genezen. Autistisch als ik ben gaf de combinatie vliegen vanaf Eindhoven met Wizzair mij het onoverwinnelijke ‘don’t worry bout a thing cause every little thing is gonna be allright’ gevoel.

Zo stond ik afgelopen zondag voor de zoveelste keer op Eindhoven airport. Ondanks dat ik priority boarding had stond ik 1 uur en 15 minuten voor boarden al voor het hekje. Ja ik reis priority. Omdat je tegenwoordig, als je al zwaar geschapen bent, een upgrade op je normale ticket aan moet schaffen om de boel mee te krijgen. 


Loading full article...