de volgende stap gezet
Na of beter gezegd tijdens het schrijven van mijn vorige blog : De eerste stap is gezet... Gebeurde er diep van binnen iets met mij, alsof er een deurtje open ging, en op een andere manier bij mijn gevoel kwam.. Die nacht heb ik veilig in mijn bedje, heel intens beleefd.. Kwam totaal bij mijn emoties, van enorme liefde wat ik nog steeds voor Vincent voel, en hopelijk nooit echt over gaat.. Maar ben ook zo boos en kwaad geweest, niet op hem, daar is eenvoudig weg geen ruimte voor in mijn hart.. Nee, ik was letterlijk woedend op de omstandigheden waar door alles tussen ons gelopen is zo als het is gegaan, maar vooral was ik boos op de ziekte...
De kanker, die vooral hem, zoveel heeft ontnomen, zijn toekomst, (met of zonder mij), zijn gezondheid, en op het laatste zijn waardig leven.. Hij was een trotse man, na een zware periode, juist weer zo goed bezig, ook bezig met zijn uiterlijk, en dat bedoel ik niet op een ijdele manier, maar op een positieve manier, anders kan ik het niet omschrijven en ook dat heeft de rot ziekte hem ontnomen.. Op het moment dat ik dit schrijf, maakt het mij weer boos... Onrechtvaardig!
Aan de andere kant, heeft het ons op de een of andere manier, wel weer samen gebracht, en gingen wij er zeker in het begin, samen helemaal voor.. Ik bedoel wat betreft, gericht naar de toekomst.. Toen de alternatieve behandeling leek aan te slaan, durfde wij samen te dromen en voorzichtig plannen te maken, wat dat wij samen verder wilde dat was ons wel duidelijk..
Nu is de tijd voor mij gekomen om deze toekomst dromen, langzaam aan los te gaan laten, of er in ieder geval er een andere invulling aan te geven, op welke manier dan ook.. Dit omdat er tijdens het verdere verloop van Vincent zijn ziekbed geen tijd of ruimte voor was..
