De week van de kindermishandeling

Mijn ouders raakte verzeild in een vechtscheiding. Helaas zorgde mijn moeder ervoor dat mijn vader werd verstoten van ons. Ze maakte ons bang en vertelde de naarste dingen tegen ons. Jarenlang wilde we onze vader niet meer zien. Als klein kind geloof je de verhalen van je moeder.

Vorige week 4 november was mijn verhaal ook te lezen op rtlnieuws. Blij dat ik mijn verhaal mocht delen. Wil met mijn verhaal in laten zien wat de impact is van een vechtscheiding van ouders. Dat instanties klakkeloos alles overnemen van 1 van de ouder die de zorg over de kinderen heeft. De verstoten ouder maakt nergens meer kans mee.. Alles word ze afgepakt. Zelfs de achternaam word veranderd, zodat je eigen biologische kinderen zelfs je achternaam niet meer dragen.

De broer van mijn vader heeft brieven gestuurd naar de instanties en die geeft ook aan dat vaak alles van 1 ouder alles geloofd wordt. Ook met onze achternaam wijziging is mijn vader het niet eens en ook de rest van de familie niet. ook de opmerking van mijn zus die moest dingen van onze moeder zeggen dat ze "de Vries"moeilijk vind om uit te spreken en de achternaam "Hendriks"die we nu nog steeds dragen makkelijker is om uit te spreken. Deze opmerking slaat gewoon nergens op! Dus iedereen die een achternaam heeft die moeilijk is uit te spreken zou je dan kunnen veranderen. Raad van kinderbescherming ging hiermee akkoord! In de papieren zie je duidelijk dat mijn moeder de achternaam wijziging wilt. Ze heeft ook een aantal jaren geleden aangegeven dat ze er veel voor heeft moeten doen om dit voor elkaar te kunnen krijgen.

Dat ik mijn verhaal mocht doen bij rtlnieuws ben ik ze wel dankbaar. Eindelijk meer bekendheid kunnen geven aan ouderverstoting. Helaas ontkennen mijn moeder, zus en broertje alles. Het bewijs heb ik in huis en dat mijn zus en broertje zo naïef blijven is heel jammer. Wil graag ze ook contact krijgen met hun vader. Lees hier: Mijn verhaal in de media

Als baby zijnde kreeg ik al niet de aandacht en liefde van mijn moeder die ik nodig had. Ik viel niet eens op bij mijn moeder. Dit is te lezen ook in de papieren van de raad van kinderbescherming dat mijn moeder totaal niet omkeek naar mij. Doordat ik geen aandacht kreeg en de situatie van mijn ouders bleef ik met mijn ontwikkeling achter. Ik zat vaak in mijn eigen wereldje. Een wereldje waar alles beter zou zijn dan waar ik in beland was.

Ik weet nog dat ik een keer bij mijn moeder achter op de fiets zat en dat mijn voet tussen de spaken kwam. Mijn hele voet lag open. Moeder heeft gewoon doorgetrapt, want je voelt wel als er iets tussen zit dat je dan niet door gaat trappen. Mijn voet zat daardoor in het gips. Hoe kun je je eigen kind expres meer pijn laten voelen. Hoe kun je zoiets doen bij je eigen kind.

Ook gingen de verhalen rond door mijn moeder dat ik autistisch zou zijn. dat ik gehandicapt zou zijn en anders. in de papieren van de raad van kinderbescherming was er vermoedens vanwege toen ik jaar oud was nog steeds niet liep en ook niet wilde praten. Dit bleek uiteindelijk door de situatie te komen waar ik op reageerde. Dus de verhalen van mijn moeder bleken dus niet waar te zijn. Waarom bleef ze dit aan iedereen vertellen. Wilde ze ermee aandacht! Zodat mensen mij inzagen dat ik zielig zou zijn. Wat wilde ze hiermee bereiken?

We moesten ook om de zoveel tijd met zijn alle naar de huisarts en werden we onderzocht. Waarom? Pas als je ergens last van heb dan pas maak je een afspraak.

Mijn moeder zag niet wanneer ik liefde nodig had. Als ik haar wat vertelde keek ze me aan alsof ik niet goed was. Als mijn zus en broertje wat aangaven kregen die gewoon een normaal antwoord en zo zie ik mij nog aan tafel zitten en wat aangaf dat ze me aankeek met een blik dat ik niet spoorde. Voelde me al vanaf kleins af aan niet begrepen door mijn moeder. Mijn verjaardagen werden ook niet meer gevierd. Kwam vaak bijna niemand. Ik ben in de winter jaren en dan denk je dat de meeste niet op vakantie zijn. Mijn zus en broertje zijn in de zomer jarig dan verwacht je dat familieleden op vakantie zijn. Dat er dan meer kans is dat ze niet kunnen komen. Hier waren ze er vaak wel.

Je voelt je behoorlijk eenzaam als je voelt dat je niet welkom bent in het gezin. Je wilt er ook bij horen. Mijn zus en broertje waren de perfecte kinderen van mijn moeder. Ik was niet perfect. Vanwege hun de perfecte kinderen zijn zien ze niet in dat ze jarenlang ook gehersenspoeld zijn. Ik snap hun kant wel omdat hun een goeie band met onze moeder hebben denken ze dat ze goed gehandeld heeft en daarom bij het verhaal blijven geloven van onze moeder. Hierdoor zien hun niet dat ik niet goed behandeld ben door haar.

Wat kan ik als kind fout hebben gedaan waarom mijn moeder mij zo moest behandelen? Waarom behandelde mijn moeder mij zo?

Ook toen ik mijn eigen woning in 2007 kreeg in Heemskerk dat ik hun vaak heb gevraagd of ze op de koffie gezellig wilde komen. 1 keer zijn ze bij mij toen geweest.Toen ik er net woonde om het huis te kijken. Dat waren wel 5 minuten dat ze er waren. Keken mijn huis. Vroeg of ze wat te drinken wilde hebben en elkaar eerst aankeken of ze dat wel wilde doen. Uiteindelijk namen ze thee en hielden hun jas aan. 5 min later was de thee op en weg waren ze!

Dat voelt als je eigen familie langs komt echt heel naar.. voor een paar minuten dat ze er waren. Waarom hielden ze hun jas aan.. Erg asociaal is dat ook als je ergens op visite komt en dan gewoon je jas aanhoudt.. Dit was voor mij erg pijnlijk!!

Ik kom altijd wel bij hun op visite, maar waarom komen ze nooit als ik ze vraag om eens langs te komen..

Ik heb vaak gedacht van als ik dood in huis zou liggen, hoelang het zou duren voordat ik gevonden zou worden..