De wereld van de kniemannetjes
Weinig mensen hebben van de kniemannetjes gehoord. Dat is wel te begrijpen. Ze zijn zeldzaam, houden niet van reuzen zoals wij en ze zijn klein. Heel erg klein. Het gemiddelde kniemannetje komt bij ons, je raadt het misschien al, tot kniehoogte. Dat geldt trouwens ook voor de vrouwtjes.
Kniemannetje hebben het in onze maatschappij niet zo gemakkelijk. Moderne mensen lijken steeds langer te worden, en kniemannetjes blijven gewoon kniemannetjes.
Om te beginnen heb je de woningen. Onze bakstenen zijn natuurlijk veel te groot en te zwaar en daarom graven kniemannetjes holen in heuvels, met schoppen die wat lijken op onze theelepeltjes. In plaats van gewoon vensterglas worden meestal glazen van een oude bril gebruikt, liefst niet zo'n zware sterkte. Stofzuigers zijn er niet zo klein en daarom gebruiken de kniemannetjes bezems die gemaakt zijn van de kop van een oude tandenborstel. Buiten de deur worden enkele stukjes metaal gehangen bij wijze van deurbel. De holen zijn voorzien van stromend water, waarvoor de lege hulzen van pennen worden gebruikt.
Ook binnenshuis hebben de kniemannetjes het goed voor elkaar. Van doosjes en potjes, bijvoorbeeld van handcrème, kun je heel handig stoelen of een tafel maken. Van strookjes die uit onderzetters zijn gesneden vlecht je een heel aardige vloerbedekking.
Kniemannetjes leven nog zoveel mogelijk in en met de natuur. Onze moderne uitvindingen gaan grotendeels aan hen voorbij. Alleen de welgestelde kniemannetjes beschikken over een moderne breedbeeldtelevisie, gemaakt van een mobiele telefoon. Je moet een beetje uitkijken, onbeheerde telefoons zijn op de zwarte markt in kniemannetjes-land populair.
Tsja zooitje ongeregeld die kniemannetjes :-D
Een mooie fantasie heb je ;-)
Ben ik blij dat ik een beelddenker ben,ben ik ineens mee in het verhaal en zie ik alles voor ogen