Als passend kleed glijdt ze
om haar minnaars heen
en proeft hun lijven.

Op het ritme van getij
neemt ze vasteland in
met geweld en
strooit herinneringen
tussen schelpen en koralen.

Als adem van de regen,
in wolken en in nevel
beheerst ze zelf de meeuwen.

Ongestraft als kleptomane
steelt ze het einde van de dag
en verzinkt het licht
telkens voor een nacht,

 als kind gewiegd
in haar moederschoot terug.

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Flapie
deze is ook weer mooi
Reply
Rudi
Dank je wel, An, voor je fijne reactie. :)
Reply
Roodkapje
Een passend kleed voor iedereen. Mooi
Reply
Rudi
Dank je wel, voor je reactie. :)
Reply
Spourieloekie
Heel heel mooi :)
Reply
Rudi
Dank je wel, Spourieloekie. :)
Reply
ElisabethsMagazine
Wat een prachtige aubade aan de zee.
Reply
Rudi
Dank je wel, Elisabeth. :)
Reply
LWAlmanak
Zeer mooi geschreven!
Reply
Rudi
Dank je wel, Peter. :)
Reply
Michelleschrijft
Heb je dit zelf geschreven?
Reply
Rudi
Alle gedichten waar mijn naam onderstaan zijn van mij, ik schrijf al meer dan 40 jaar poëzie. :)
Reply
johan_jongedijk
Mooi omschreven en goed om te lezen .dank rudi
Reply
Rudi
Dank je wel, Johan. :)
Reply