Als passend kleed glijdt ze
om haar minnaars heen
en proeft hun lijven.

Op het ritme van getij
neemt ze vasteland in
met geweld en
strooit herinneringen
tussen schelpen en koralen.

Als adem van de regen,
in wolken en in nevel
beheerst ze zelf de meeuwen.

Ongestraft als kleptomane
steelt ze het einde van de dag
en verzinkt het licht
telkens voor een nacht,

 als kind gewiegd
in haar moederschoot terug.

Loading full article...

deze is ook weer mooi
Dank je wel, An, voor je fijne reactie. :)
Een passend kleed voor iedereen. Mooi
Dank je wel, voor je reactie. :)
Heel heel mooi :)
Dank je wel, Spourieloekie. :)
Wat een prachtige aubade aan de zee.
Dank je wel, Elisabeth. :)
Zeer mooi geschreven!
Dank je wel, Peter. :)
Heb je dit zelf geschreven?
Alle gedichten waar mijn naam onderstaan zijn van mij, ik schrijf al meer dan 40 jaar poëzie. :)
Mooi omschreven en goed om te lezen .dank rudi
Dank je wel, Johan. :)