Deze winter waren we wegens familieomstandigheden even op en neer naar Nederland. Dat was fijn maar nog fijner was het weer op de Blue Star te zitten en te weten dat we steeds dichter bij huis komen.

En dan midden in de nacht zien we de lichtjes van het Paraskevi kerkje opdoemen. Patmos. Thuis.

 Geen kat te zien midden in de nacht.

 De volgende ochtend is natuurlijk het eerste wat we doen de katten zoeken. Echt zoeken hoeft niet eens. Yathou zit binnen voor we het weten. Goedemorgen Toet. Geen aandacht voor ons, alsof we nooit weg waren rent ze naar de plek waar haar etensbakje staat en begint te eten. Caramel idem dito. Die schreeuwt als normaal om eten. Caramel heeft de bijnaam 'de schreeuwerd' niet voor niets. Maar dan Maya. Goedemorgen Maya! Prrrrrrt, prrrrrt, prrrrrt, blij blij blij. Dat is het welkom wat we willen natuurlijk.

Loading full article...