Dementie, genezing in stilte 
 

Ze had zich diep in zichzelf teruggetrokken.

De namen van haar kinderen wist ze niet meer
en tegen haar man zei ze beleefd: 'Dag meneer.'

Ja, ver weg was ze, alsof ze alleen nog maar
door een heel dun draadje
met het aardse leven was verbonden.
Haar ogen waren leeg.
Als je daarin keek, kon je haar er niet meer vinden.

Vanaf haar vroegste jeugd waren er
heftige beproevingen op haar weg gekomen.
Ze had er nooit over willen praten,
alsof ze het niet verdragen kon om die oude 
beproevingen met woorden
weer tot leven te wekken.
Zelfs haar kinderen
kenden haar diepste geheimen niet.

Soms leek het, alsof ze zich
bewust had teruggetrokken in zichzelf
om daar de veiligheid en geborgenheid
te zoeken die ze op aarde maar niet vinden kon.

Loading full article...