Ik ben het maar deels met je eens. Als je idd uit de depressie komt met een ander/je ware ik, is de "rust periode" goed geweest. Er is ook een hele grote groep die beslist niet in een rust fase verkeert. In tegendeel. Rust = time out, niets hoeven en je daar... Show moreIk ben het maar deels met je eens. Als je idd uit de depressie komt met een ander/je ware ik, is de "rust periode" goed geweest. Er is ook een hele grote groep die beslist niet in een rust fase verkeert. In tegendeel. Rust = time out, niets hoeven en je daar goed bij voelen. Bij een (zware) depressie is dat niet het geval. Je voelt je niet goed. De eigen ik is er ook niet als je leven feitelijk 1 grote depressie is. Het woord depressief of depri bind ik tegenwoordig ook wel makkelijk gezegd. Ik ben het deels ook eens dat je afzonderen, leven als een kluizenaar heilzaam kan werken maar ook hiervoor geldt dat je dan wel sterk genoeg moet zijn er ook zelf uit te komen en niet jezelf op te hangen omdat echt geen mens meer voorbij komt en jij je daardoor nog ellendiger voelt.
Dank je wel voor jouw bijdrage hierin. Voor mij is rust=time out niet perse dat je je hierbij goed voelt, maar dat je juist dat gevoel ook durft toe te laten om te onderzoeken. Ik kan het enkel vanuit mijn eigen perspectief delen, ja ik was sterk genoeg,... Show moreDank je wel voor jouw bijdrage hierin. Voor mij is rust=time out niet perse dat je je hierbij goed voelt, maar dat je juist dat gevoel ook durft toe te laten om te onderzoeken. Ik kan het enkel vanuit mijn eigen perspectief delen, ja ik was sterk genoeg, maar geloof me op die momenten dacht ik ook dat ik zou verzuipen en dat ik niet sterk genoeg was. Je voelt de pijn letterlijk in je fsyieke lichaam, en als je jezelf enkel met je fysieke lichaam identificeerd is het ook moeilijk om jezelf voor te kunnen stellen dat je dat ooit nog kunt overstijgen. Het is vaak door het onbegrip en onvermogen van de buitenwereld om ermee om te gaan dat iemand erin blijft hangen.