Die vreselijke tegeltjeswijsheden

Ik denk dat iedereen die een facebookaccount heeft, er niet onderuit komt; De tientallen tegeltjeswijsheden die door Jan en alleman op facebook worden geplaatst en weer worden gedeeld, gedeeld en gedeeld. Oneliners 'die je de ogen doen openen'.

Inmiddels heb ik zoveel van deze tegeltjeswijsheden gelezen dankzij mijn facebookvrienden, dat ik nog amper onder de indruk ben als ik een nieuwe tegenkom, omdat ik denk 'pfff, weer zo'n tegeltje...'. Zo jammer, wat enkele jaren terug had ik nog een paar hele mooie zinnen op mijn muur geplakt waar ik echt power en inspiratie uit putte.

Ik las onlangs een blog van een man, die bevriend was met een andere man die verzot was op sterke oneliners en daar naar leefde. Een man die op een dag ontslag nam om aan de sleur te ontsnappen, op reis ging, geweldige reis achter de rug had, yogaleraar werd om zich nooit meer heibele werkstress te hoeven ervaren en leefde onder het motto 'Je leeft maar een keer, maak er het beste van' en daar nog zo'n tientallen varianten op.

Klonk fantastisch, totdat hij doorsloeg. De man ging vreemd met diverse leerlingen onder het motto 'vrijheid blijheid en je leeft maar een keer' (en wellicht ook onder het motto 'wat niet weet wat niet deert'), werd door zijn vrouw uit huis getrapt nadat hij werd betrapt op zijn losbandigheid, zijn yogastudio kwam in kwaad daglicht te staan, hij ging failliet en hij belandde in de goot.

Het moraal van dat verhaal was dat het leven dus iets gecompliceerder is dan het volgen van sterke oneliners. Dat het leven nou eenmaal niet een en al positief is en dat je soms ook een offer moet brengen voor een ander en nou eenmaal dingen moet doen die je niet leuk vind. Nu denk ik niet dat de gemiddelde facebookgebruiker die tegeltjeswijsheden deelt, geschaad wordt door zijn/haar oneliners. Maargoed, het is dus nogal een ding die tegeltjes...