Is dit humaan?
#dierenleed Melkkoeien leven een leven van opsluiting en wreedheid.
De koe in de melkvee-industrie
In de vee-industrie is de melkproductie van melkkoeien in de afgelopen eeuw enorm toegenomen. Waar een melkkoe honderd jaar geleden nog 2500 kilo melk per jaar gaf. De melkgift is dus meer dan verdriedubbeld. Een koe wordt gemiddeld 315 dagen per jaar gemolken. Dit komt neer op een gemiddelde productie van 8000 liter melk per koe per jaar. Sommige koeien produceren tijdens hun leven wel 100.000 liter melk. De extreem hoge melkgift, vergt enorm veel energie van de koe. Je kunt het vergelijken met iedere dag 8 uur lang hardlopen: dat houd je niet lang vol. Veel melkkoeien zijn dan ook ziek, ze hebben een verminderde weerstand en pijnlijke ontstekingen aan de uiers en klauwen. Om de melkproductie toch in gang te houden, krijgen melkkoeien veel krachtvoer. Een koe kan een leeftijd van 20 jaar bereiken. Tegenwoordig wordt de gemiddelde melkkoe echter maar vijf à zes jaar oud. Wanneer een koe minder melk geeft of niet optimaal vruchtbaar is, wordt ze afgevoerd naar het slachthuis. Ze wordt dan vervangen door een vaars, een jonge koe, met vaak een beter genetisch potentieel. In het kader van de verduurzaming van de sector wordt gezocht naar manieren om koeien een hogere productieve leeftijd te laten bereiken.
Nederlandse melkkoeien brengen elk jaar een kalf ter wereld om de hoge melkproductie op gang te houden. Melkvee is speciaal gefokt en geselecteerd op melkproductie en dus niet op vleesproductie. Alle stiertjes en een deel van de vrouwelijke kalfjes worden daarom gezien als bijproduct. Deze overtollige kalveren worden in speciale stallen vetgemest om uiteindelijk als (blank) kalfsvlees te eindigen. Naast de restkalveren van Nederlandse melkveehouders worden jaarlijks nog eens 800.000 kalveren ingevoerd uit het buitenland. Het samenvoegen van deze jonge kalveren (2 weken oud en overal vandaan), het risico op ziektes vergroot. Kalveren met een nog nauwelijks ontwikkeld immuunsysteem worden blootgesteld aan allerlei nieuwe ziektekiemen waartegen ze zich niet goed kunnen weren. Worden ze over lange afstanden vervoerd (uren- tot dagenlange transporten uit Ierland of de Baltische staten komen regelmatig voor) dan zijn ze nog kwetsbaarder door stress, te weinig rust en te weinig voeding. Mede hierdoor is het antibioticagebruik in deze sector nog steeds veel te hoog en zijn koppelbehandelingen nog met regelmaat nodig. Dit geldt overigens niet alleen voor geïmporteerde buitenlandse kalveren maar ook voor Nederlandse kalveren die van honderden verschillende bedrijven bijeen worden gebracht. Er wel wat af te dingen aan het ‘fatsoenlijk afzetten’ van de restkalveren. Vleeskalveren worden gehouden op betonnen of hardhouten roostervloeren, zonder zachte ligplek, zonder stro, zonder weidegang en met weinig bewegingsruimte. Deze wijze van houden past in feite niet bij runderen .
Transport van piepjonge Ierse kalfjes naar o.a. Nederland
Waarom gunnen wij dieren geen fatsoenlijk leven?
Boerderijdieren leven een vreselijk leven vanwege de enorme kracht van de veeteeltindustrie in combinatie met het feit dat de meeste mensen de ware verschrikkingen niet kennen waarmee deze dieren worden geconfronteerd. De meeste denken dat ze een fatsoenlijk leven leiden met een slechte dag. Weinigen van ons kennen de waarheid. Het is niet alleen het opsluiten van de dieren. Het is verminking zonder pijnstillers, extreme groei die vaak leidt tot gebroken ledematen en een algemeen systeem van absolute verwaarlozing waarbij lijden zo ongeveer het laatste is waar de vleesindustrie om geeft.
Hoeveel eieren legt een kip?
Wilde kippen leggen slechts 10 tot 15 eieren per jaar. Zij leggen twee keer per jaar 5 tot 7 eieren per keer. Hun lichaam is niet ingesteld op het dagelijks leggen van eieren. Het is dus een misvatting om te denken dat kippen van nature elke dag een ei leggen. Kippen in de eierindustrie leggen momenteel 250 tot 300 eieren per jaar…
Carnaval-Vaarwel vlees