WORDS FROM DidI'Ms world

Ik word zo moe van discriminatie en het gepraat erover.

Discriminatie is het ongelijk behandelen of achterstellen van een bepaalde groep mensen. Bij deze bepaalde groep mensen wordt onderscheid gemaakt op basis van bepaalde zeer uiteenlopende kenmerken zoals ras, afkomst, geaardheid, sekse of religie.

Eigenlijk wilde ik er niks over zeggen. En eigenlijk zou ik me ook aan dat voornemen moeten houden. Eigenlijk! Maar lieve mensen dat hele discriminatiegebeuren hangt me nog meer de kont uit dan coronagebeuren of de complottheorietjes. Blijkbaar mag je niet meer aan mensen vragen waar ze vandaan komen want dan voelen mensen zich gediscrimineerd. Get over it! Zodra ik de Limburgse grens over ga krijg ik de vraag waar ik vandaan kom. En in die 10 jaar dat ik "op ut Hollendsj" heb gewoond kreeg ik die vraag van elke persoon die ik ontmoette. Persoonlijk vond ik dat altijd een beetje een domme vraag want het leek mij wel duidelijk aan mijn uitspraak te horen maar dat was dus niet zo duidelijk als ikzelf dacht. Vaak gingen mensen hele slechte Belgen imitaties doen (je zal maar een Belg in Nederland zijn) of nog slechtere Duitse imitaties als ze hoorden uit welk stadje ik kwam. Ik heb verschillende antwoorden gegeven maar de leukste reacties vond ik altijd die op mijn antwoord "Groningen". Bewust de provincie uitgekozen met 2 G's erin. Ik moest er altijd wel een beetje om lachen als ik eerlijk ben.

Toen ik op de MTS in Schoonhoven zat werd het wel een beetje vervelend want er was een docent die moeite met mij had en ik had wel door dat het iets met Kerkrade te maken had en met mijn geslacht maar het waarom was mij lange tijd niet helemaal duidelijk. Dit vertaalde zich in extreem lage cijfers voor dat vak en okay ik was zeker niet de beste in dat vak maar ook zeker niet de slechste. Na een tijdje ontdekte ik dat die meneer ooit een blauwtje gelopen had bij een mevrouw die net als ik uit Kerkrade kwam. Tsja, dit soort dingen gebeuren. Maar het kan ook juist andersom. De eerste dag dat ik het gebouw van de Hogeschool in Rotterdam in liep werd ik aangesproken op de trappen door een meneer die mij bij mijn naam noemde en de plaats kende waar ik vandaan kwam. Toen ik dat beaamde werd hij juist enthousiast. Hij kende mijn geboorteplaats goed, leuk stadje vond hij het waar hij veel gekomen was want zijn exvrouw kwam namelijk daar namelijk ook vandaan. Goddank waren zij leuk gescheiden dacht ik toen. Maar bij die lieve man kon ik op voorhand al weinig verkeerd doen.

Hoe vaak gebeurd het niet dat als ik in het buitenland ben ik opeens in het Spaans wordt aangesproken. Nou best vaak en dat is best vervelend omdat ik geen woord Spaans spreek. Nou ja, ik kan vloeiend een biertje bestellen maar om nou met elke vreemde die mij in het Spaans aanspreekt een biertje te gaan drinken is ook al zowat. In het Frans en Italiaans is ook al voorgekomen trouwens. En niet alleen in die landen trouwens, dat gebeurde gewoon in diverse Europese landen. Ik hoop dan altijd dat die mensen ook Engels spreken want ik heb ooit in het Frans proberen uit te leggen dan ik geen Spaans spreek. En voor Frans heb ik het op school ooit gepresteerd om een - 3 te halen ( doeslief en vraag niet verder). Dit op basis van mijn uiterlijk. Tsja ...... het zal wel. Ik heb een zoon waarvan vaak gedacht wordt dat hij Pools is en laatst werd zelfs gevraagd of hij uit Indonesië komt. En een dochter die standaard in de Scandinavische landen wordt geplaatst.