Ik ben meer een lezer dan een schrijver hier, en dan vooral op de achtergrond stilletjes aanwezig. Een beetje zoals ik in het echte leven ook ben. Een beetje onzichtbaar zelfs.

Ik kijk, observeer, bestudeer, denk te veel, houd mijn mening voor mezelf, trek conclusies.

Ik ben onzichtbaar.

Bijna vier jaar doe ik dit ook op Yoors. Vier jaar waarin ik af en toe een blog schrijf, omdat schrijven soms deugd doet. Omdat het, aan het papier toevertrouwd, mijn hoofd tenminste kan verlaten.

In de eerste 3,5 jaar behaalde ik nooit de uitbetalingsdrempel. Niet omdat het onhaalbaar was. Eerder omdat ik er niet naar streefde. Tien euro meer of minder maakt mij persoonlijk niet uit. Ik zal er geen boterham meer of minder door eten. Bovendien heb ik de tijd en de zin niet om veel blogs te schrijven. Wat mij persoonlijk wel interesseerde, was af en toe mijn statistieken eens bekijken. Daar kan je zien hoeveel unieke keer je blog bekeken is. Mijlpalen leverden punten, dus geld op. Met persoonlijk getinte blogs haal je geen duizenden views binnen. Maar zoals ik al zei, ik schreef gewoon maar wat van me af, om dan te merken dat er toch 80 mensen die blog bekeken. Daar verdiende ik geen 100 yp’s mee, maar dat moest ook niet. Er hadden 80 mensen toch iets aan mijn blog gevonden dat de moeite van het bekijken waard was.

Loading full article...