Do they know it's Christmas time at all?

#kerstmis

"Mrs Deagle its Christmas! "
Klinkt er door de t.v.  DE oude mevrouw kijkt naar de jongere mevrouw met 2  kinderen en met een glimlach reageert  zij met "Then you know what to ask Santa"

Voor even zie ik een jonge krullenbol versie van mijzelf naast mij zitten, ogen groot vol ongeloof over hoe die oudere mevrouw zo gemeen kan zijn, om later met een haast  schandelijke kinderlijke onschuld te grinniken als de oude mevrouw, nu bang op haar trap lift gaat zitten  en haar huis wordt uitgeschoten en sterft.

Als ik nu het blonde dametje naast mij op de bank een knuffel geef, voel ik mij ineens anders,  JA deze Mrs Deagle is nog steeds, een gemene oudere vrouw,  maar deze scene,  ik begin haar bijna te begrijpen.

Als ik met mijn ogen knipper  zit ik niet meer op de bank, geen  dieren vachtje  in mijn rug geen blond dametje tegen mijn schouder, en geen Mrs Deagle die in de bank het  ceramische hoofd van een sneeuw pop op de balie zet.

Alhoewel er wel soort gelijke energy  om mij heen dwarrelt.
Zeker nu de persoon aan de andere kant van de lijn, mij haar fijn tot actie probeert te manipuleren door aan te geven dat het van levens belang is dat zij de schoenen die zij gisteren om 22:59:59:59:59  besteld heeft vandaag toch echt gaat ontvangen. want ja het was toch echt voor 23:00 en dus moet ze het vandaag binnen krijgen.

op mijn reactie dat het kerst tijd is, en zoals vermeld, het nooit een 100% garantie is dat het ook  echt gaat lukken, want ook de winkel is afhankelijk van de postbode.

Je spreekt met een glimlach op je gezicht vertel je de Mrs Deagle aan de telefoon dat je het heel erg voor ze vindt, terwijl je in je achterhoofd toch echt zo iets hebt van "waarom bestel je dan ook pas zo laat? "  ALs er, nadat ik hen fijne feestdagen gewenst heb,  de lijn kwaad wordt opgehangen met "ja dat  gaat nu niet meer lukken" Kijk ik mijn collega aan, en met zucht zeg ik "JE zou haast denken dat mensen vergeten zijn dat het bijna kerst is.

Hij haalt zijn schouders op.
Ik denk dat ze het wel degelijk weten,  de stress is hoger,  mensen moeten naar families en willen daar goed gekleed verschijnen, om op die manier iemand te imponeren of wie weet misschien wel te laten lijken dat alles beter gaat dan hoe  in werkelijkheid is, Voor erg veel mensen is kerst  een super stress periode,  waarbij dat jurkje , hun enige vorm van controle is, en dan is die controle er ineens niet meer, en  tja dat kunnen ze niet hebben en komt al die stress eruit en ben jij net de geleider waar alles op wordt afgeschoten."

Ik haat het als hij zo enorm slim en begrijpend is over de situatie.

"En mensen zijn ook gewoon een stel egoïstische hufters geworden. " zegt hij als afsluiting van zijn betoog.  Ik geef hem een glimlachje en kijk mijn hoofd en vertel hem dat hij gewoon gelijk heeft, dat  mensen blijkbaar  heel erg graag aan zichzelf denken, iets wat heel erg gevoed is door  de snelheid van de wereld, Geduld is weg.

Ik zie het ook erg vaak als ik naar de trein ga,  mensen willen zo snel mogelijk naar binnen, want ze willen die zitplaats hebben, en wachten tot men uitgestapt is , wordt steeds minder, ik zie mensen zich steeds vaker langs uitstappende mensen wurmen.

De telefoon gaat weer en met een zucht duw ik mijn microfoon omlaag, zodat ik wat tijd heb om die glimlach op te zetten.
Als ik na het gesprek de microfoon weer omhoog in de mute zet zucht ik diep.

"Weer een?"  Wordt mij gevraagd,  ik knik mijn hoofd, "Ah nog maar een paar uur je kan het" zegt de collega als er een  mok in de form van een rendier wordt neergezet, de geur van warme chocolade, en een  grote dollop Slagroom er overheen voor mij wordt neergezet. ik kijk hem aan en hij glimlacht, "Dit is ook Kerst" zegt hij met die zelfde glimlach.

Als ik hem nu zijn  microfoon omlaag zie bewegen en hij zijn  acteer kunstjes laat zien kan ik maar enkel denken dat het wel heel erg aan het worden is, dat mensen  het liefst 24/7/356 service willen hebben, maar dan ook allemaal wel  ook kerst willen hebben, en dat kan dus niet.

Als ik op de klok kijk en zie dat mijn werk dag erop zit  verstop ik mij weer in mn dikke jas, shawl, muts en hoofd telefoon.  Ik wens mijn collega's fijne feestdagen, of een fijn weekend wens,  loop ik naar de trein.

Op de staions piano zit een jonge heer,   hij kijkt rond en begint een kerst liedje te spelen.
Het meisje naast hem begint met zingen.
Als zij aan komt bij  "Do they know it's Christmas time at all?"  loop ik de trap naar het perron af en kan ik enkel maar denken.

"yes they know it's Christmas,  they just dont care"