Ander ziekenhuis

Alles was in werking gezet, ik had een doorverwijzing gekregen voor het AVL. Volgens mijn arts zou ik daar in goede handen zijn en zouden zij spoedig een behandelplan op kunnen zetten. Het was nu afwachten op de afspraak..

Dat wachten duurde gelukkig niet heel lang. Ik kon al relatief snel terecht. Op 8 september moest ik mij melden voor een spoeddiagnose in het AVL. Dit is dan een intensieve afspraak, waarbij meerdere afspraken gecombineerd worden om zo snel mogelijk achter de daadwerkelijke diagnose te komen om een behandelplan op te kunnen stellen.

Ik kreeg een intake in het ziekenhuis, een gesprek met een verpleegkundig specialist, een gesprek met de gyneacoloog, een bloedonderzoek, een longonderzoek met foto en een MRI onderzoek. Het was een behoorlijk intensieve en slopende dag. De volgende dag zou ik horen hoe en wat verder.

Een behandelplan? 

Tijd kan ineens behoorlijk langzaam lijken te gaan als je gespannen zit te wachten op hoe en wat verder. Ik hoopte dat er voldoende informatie verzameld was om een behandelplan op te kunnen stellen. En meer nog hoopte ik op een behandelplan waarbij mijn kinderwens bespaard zou kunnen blijven. Deze zou ik echt niet kunnen opgeven, sterker nog, deze wilde ik niet opgeven. 

Eindelijk kwam dan het verlossende telefoontje. Al snel werd duidelijk dat het toch niet zo verlossend was. Er was te weinig informatie om nu al een behandelplan op te kunnen stellen. Ik moest eerst nogmaals een onderzoek onder narcose ondergaan. Daarbij zou dan ook een radiodiagnost aanwezig zijn om mee te bepalen hoe groot de tumor nu exact was en welke locatie het nu exact zat. 

Weer wachten dus op een vervolgonderzoek en dat bij een gevaarlijke ziekte als kanker. 

Stress

Op welke wijze zou jij stress die je hiervan kan ervaren verminderen? Laat het weten in een reactie.