Operatie niersteentje verwijderen

Op 10 juni 2020 werd ik begin van de middag verwacht in het ziekenhuis. Ik stond als tweede op de planning op het middag programma voor de operatie. Ik was echt ontzettend zenuwachtig. Er spookte van alles door mijn hoofd, ook de eerdere ervaringen na de soortgelijke operatie die ik in 2008 had gehad.

Ik kon mijn angsten en mijn spanning gelukkig heel goed bespreekbaar maken met de verpleegkundigen van de afdeling en kreeg dan ook een kalmeringstabletje voordat ik geopereerd zou worden. Het kalmeerde me niet alleen kan ik vertellen, ik werd er ook behoorlijk 'wappie' van. Ik ging dan ook redelijk ontspannen de operatie in. Eruit was echter een ander verhaal, de pijn was ondraaglijk te noemen.

Bij deze operatie wordt dus een katheter ingebracht en dat niet alleen, er wordt ook een stent ingebracht die in verbinding staat met de katheter en in de nieren zit. Je kan je misschien dus wel voorstellen dat dit geen fijn gevoel is. Het gaf mij echt het gevoel van een nog ergere btlaasontsteking die ik in de afgelopen periodes al gehad had. De verpleegkundigen van de afdeling probeerden mij steeds gerust te stellen dat dit van de katheter kwam en dat de pijn zou afnemen zodra deze eruit was. Ik moest even geduld hebben, want de katheter moest toch echt voor de nacht blijven zitten.

De volgende ochtend op 11 juni was ik dan ook zeer dankbaar dat eindelijk de katheter eruit mocht. De pijn die op een blaasontsteking leek, die bleef alleen heel sterk aanwezig. Volgens de verpleegkundigen hoefde ik me geen zorgen te maken, dit was namelijk normaal na een katheter te hebben gehad. De blaas moest weer even op gang komen en dan zou het in de loop van de dag minder worden.