Complicaties

Zaterdag 13 juni kon ik dan eindelijk naar huis zonder last te hebben van verdere complicaties ten gevolge van de operatie voor het niersteentje. Ik had nog wel wat last van nabloedingen ten gevolge van de operatie, maar volgens de arts was dit zeer normaal, niets om me zorgen over te maken. Ik deed dat echter wel, want niet alleen het bloeden bleef, maar ook de pijn. De pijn leek zelfs met de dag intenser te worden.

Na twee weken was de pijn zelfs zo ondraaglijk geworden dat ik echt niet meer kon. Mijn lichaam gaf dit zelf kennelijk ook aan, want ik plaste nu zelfs voor het eerst urine uit wat nog roder was dan aardbeiensap. Dit was dus echt niet goed. Het was ook niet goed dat ik zelfs hele brokken bloed uitplaste.

Het weekend van 26 juni en 27 juni was dan ook vooral een weekendje gevuld met doorbrengen op de spoedeisende hulp. Op zaterdag 26 juni was het in eerste instantie vanwege de ondraaglijke pijnen en op 27 juni vanwege ook het bloedplassen en de brokken bloed die erin zaten.

Dit was niet meer te wijten aan herstel. Er moest meer aan de hand zijn. Alleen de vraag was nu, wat dan?

Loading full article...