Donor contract, noem het naïef of goed van vertrouwen? 

 

Het is zo ver, "HET gesprek."  Ooo spannend is het wel. We gaan naar het huis van de donor en zijn vrouw al giechelend van de spanning zitten we in de auto. "Zullen zij er het zelfde in staan als wij?" Vraag ik aan mijn vrouw. "Ik hoop het wel, zo niet dan heeft dat zo moeten zijn", echt een uitspraak van mijn vrouw waar je helemaal niets mee kan maar wel waar is.

We belden bij hen aan, zo als we zo vaak hadden gedaan maar nu voelde het zo anders.. 

"Koffie? Ja graag..." we kletsen wat over hoe het gaat en dan opent de donor "het onderwerp". "We hebben ons ingelezen maar hoe gaat het eigenlijk in z'n werk". Mijn vrouw en ik beginnen te lachen en zo direct als mijn vrouw is, zegt zij " nou uhhhhh,  kwakkie in het bakkie".  (Daar later meer over) Nou het ijs was gebroken, veel ongemakkelijker zou het niet worden... we dollen er nog wat over en hebben het dan over verwachtingen en hun rol in het leven van ons hopelijk toekomstige kindje. We laten bewust hun als eerst aan het woord zodat we een eerlijk en reëel beeld krijgen.

Loading full article...