Doodziek, ziek, dood...

Ik fietste langs een huis waar ik vorig jaar moest invallen: een jonge vrouw, iets ouder dan ik...( tussen de 35 en 40). Ik weet nog dat ik binnen kwam en er niemand was. Totaal niet op mijn gemak kantoor gebeld. Na contact met de moeder werd mij gezegt, dat ik rustig mijn gang mocht gaan: mevrouw zou later komen. Zij was bij haar moeder maar aldaar 'ingestort'...

Als ik ergens in kom te vallen heb ik soms maar weinig informatie over de cliënt. Ik wist enkel dat mevrouw ernstig ziek was. Anorexia, een vermoeidheidsziekte, depressie, iets met de spieren... Ik had het van te voren Gegoogeled om voorbereidt te zijn... maar soms kun je niet voorbereidt genoeg zijn... 

Ik ging aan het werk en zag een foto op de kast staan: overduidelijk mijn cliënt en ik stond versteld, echt versteld! Op de foto stond een vrouw met een prachtig gezicht, een wereldse glimlach en werkelijk het mooiste rode, lange krulhaar die ik ooit gezien had (jaloers!!! Zo jaloers, zal ik je zeggen: die háren!!!). Zij moest minstens topmodel zijn geweest voordat het noodlot toesloeg! Ik was nu wel heel benieuwd geworden maar toen zij een uur later de deur binnen schoof stond ik wederom versteld. Ik loerde even naar de foto. Is zij dat? Wat daar binnen kwam was nog niet eens een schrim van wat ze ooit was... De lach was verdwenen, ze was brood en brood mager en dat ooit prachtige haar hingt als dor stro langs haar ingevallen lijkwitte gezicht. Elk woord uit haar mond leek er èèn teveel te zijn en de ene voet kwam nauwelijks voor de ander... Ik was serieus bang dat ze terplekke dood neer zou vallen, maar ze sleepte zich naar boven om de rest van de tijd niet meer te verschijnen: "Jij redt je wel, toch?" fluisterde ze moeizaam.                                       Ik vroeg mij dat juist van haar af...                                                                                           Het moment dat ik boven haar slaapkamer deur hoorde dichtvallen, moest ik er even bij gaan zitten. Ik ben geen jankerd, maar ik heb op dat moment daar effe een potje zitten brullen. Wat was er in Godsnaam met deze vrouw gebeurd, dat ze zó diep in de put was geraakt? Dat ze zó depressief was, dat ze haar lichaam zó naar de klote heeft geholpen?

Ik fietste langs haar huis vandaag...en het staat leeg. Blijkbaar heeft ze niet meer willen vechten voor wat ze ooit was en heeft haar broze lijf het opgegeven... Ik ben er echt een beetje ziek van... Gelukkig niet zo ziek als zij...