Doornroosje en de schoonheid van genieten

Middelburg, mei 2018. Na een warm, chaotisch en druk weekend is het goed om wat terug te schakelen. Me time. Terras tijd! Gewoon op een doordeweekse dinsdagochtend. Lekker even alleen.

Onderweg stopte ik nog even bij Claudia, de altijd stralende eigenaar van El Kantra, de Marokkaanse lifestylewinkel hier om de hoek, die ze samen met haar man runt. Een warm gesprek over de schoonheid van genieten en de bijzonderheid van Ramadan. Een bezoekje aan hen voelt als op visite gaan. Ik voel me er altijd zo welkom. Heerlijk!

Nu, neergestreken op het terras van de Vriendschap, voel ik hoe moe ik ben. De warmte van de laatste dagen en de pollen in de lucht zijn voelbaar in mijn lijf. Lief zijn voor mezelf betekent ook af en toe gaan zitten, liefst met een pen in mijn hand. Voelen, ervaren, schrijven, genieten. Dan vind ik rust en inspiratie tegelijk! Leven bruist tot in mijn vezels!

Tegenover mij zitten twee dames. Miss-Etam types (gedateerde kuitbroek en een nét iets te strak t-shirt met printje over een nét iets te omvangrijke buik die nét niet lekker in de broek past). Ze zijn klaar om af te vertrekken en doen dappere pogingen de aandacht van de bediening te trekken. Toen ook poging 4 mislukte zongen ze         (alsof het was afgesproken) in koor: “Joeoeoeoehoeoeoe!” naar de totally-not-amused serveerster die nét langs liep. Met een bitchende “Sorry hoor, dit is niet eens mijn wijk en het is nogal druk hoor!” zette ze de zich-van-geen-kwaad-bewust-zijnde dametjes fijntjes op hun plek. Met effect.                                                                                                                      Pas als de serveerster weg loopt voorzien het tweetal de situatie van commentaar. Enigszins nerveus en zichtbaar gespannen doen ze een poging de serveerster snerend na te doen. Nú durven ze wel….