Dorpsgek: Het oude, vieze mannetje

Elke plek zijn dorpsgek?

Geen idee hoe oud hij precis is, maar een viespeuk en aanrander is hij wel. Hij geniet er van, flikt het beslist al jaren en komt er mee weg!

Hij bezit een huisje in de buurt maar woont er niet.
Zomers komt hij er dagelijks naartoe op de fiets. Daar doet hij vast heel lang over. Hij fietst zo langzaam dat hij nog net niet van de fiets af valt.

Op een dag kom ik aan het huisje voorbij. Ik loop naast mijn fiets. Het fietsen valt mij zwaar. Hij roept en wenkt hij van verre toe in een onverstaanbare taal. Ik blijf staan in afwachting van... Dat had ik beter niet kunnen doen. Het mannetje grijpt mij met twee handen vol in beide borsten terwijl hij verder brabbelt en het kwijl uit zijn mond druipt. Hij probeert mij zijn tuin in te trekken. Ik zeg hem dat ik daarvan niet gediend ben!
Het kost mij enige moeite om van hem los te komen.
Als ik wegloop roept hij mij nog een en ander na.

Later vertel ik mijn kinderen, als ik hen ophaal uit school, wat er gebeurd is. "Je mag er niet komen", besluit ik mijn relaas, "het is een oud, vies mannetje".

Niet veel later komen wij "het oude, vieze mannetje" tegen op de fiets. Hij herkent mij direct en maakt obscene gebaren richting mij.
Dement is hij zeker niet, wel een ordinaire viespeuk die weet dat hij er mee weg komt. Iets wat ik niet zal doen als ik mij verdedig en deze ruim 80 jarige, vriendelijk ogende bejaarde, een flinke slag voor zijn kop verkoop.