Van een definitief "Nee" naar een volmondig "Ja"

Ik heb geen idee wat er allemaal misgaat bij de jeugdzorg hier ter plaatse of in Nederland in het algemeen. Ik heb waarschijnlijk nog maar te maken gehad met een topje van de ijsberg. Maar na dit alles te hebben meegemaakt,
denk ik dat het grootste probleem de kennis van de jeugdwet en het gebrek aan onderlinge communicatie is.

Kortom; een gebrek aan kennis op deze zéér belangrijke plek!

Onderzoeksbureaus kunnen hier vast meer over vertellen, maar dat er iets mis gaat is duidelijk en vele kinderen én hun ouders zijn hier de dupe van!

Fout na fout

Neem nu onze situatie. Fout na fout is er in de afgelopen maanden gemaakt. Er zijn beloftes gedaan die niet nagekomen zijn. Ik heb hard moeten vechten om ook maar iets voor elkaar te krijgen. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat ouders die zorgen om hun kinderen hebben zóveel tegenwerking en fouten op hun pad krijgen?
Als ouders krijg je, nadat je kind langdurig is onderzocht, een diagnose te horen. Het is voor de meeste ouders een hele klap om te horen te krijgen dat je zorgen terecht waren en er inderdaad iets met je kind aan de hand is. In ons geval kregen wij te horen dat onze zoon Klassiek autisme en een ernstige ontwikkelingsachterstand had. De ontwikkeling van onze zoon was nog maar op het niveau van een kindje van zeven maanden terwijl hij al 24 maanden was. Een hele schok!

Passende hulp

Op basis van die diagnose moet er passende hulp worden gezocht. De eerste stap die dan gezet moet worden gaat via het Centrum Jeugd en Gezin (het CJG). Er komt een medewerker op bezoek die gaat meedenken en adviseren wat de beste plek of hulpverlenende instantie is voor je kind. Vervolgens gaat diegene de beschikkingen aanvragen en zou je binnen een aantal weken de beschikking moeten hebben en kan de behandeling beginnen.

Zo zou het moeten gaan...maar helaas ging het bij ons totaal anders...

Ten eerste vergat de betreffende medewerker van het CJG om de, volledig ingevulde aanvraag, voor een beschikking voor mijn zoontje, te verzenden. "Gewoon" vergeten om op verzenden drukken! Na 8 weken wachten besloot ik om bij de gemeente navraag te doen en wat bleek; Zij hadden de aanvraag nooit ontvangen! Alles moest opnieuw worden aangevraagd en wij moesten onnodig nóg langer wachten, allemaal verloren tijd. Toen de aanvraag eenmaal binnen was bleek de aanvraagcode niet te kloppen en moest de aanvraag opnieuw worden gedaan. Frustratie op frustratie!

Andere zoon

Maar nu over onze andere zoon; Hij moet binnenkort worden opgenomen in een eetkliniek. In de eerste instantie zou hij daar maandenlang van maandag tot vrijdag voor behandeling moeten verblijven, maar de eetkliniek wil een nieuwe behandeling bij hem gaan inzetten en dat is zo intensief dat hij waarschijnlijk binnen een maand klaar is. Dat klinkt bijna te mooi om waar te zijn. We zijn erg benieuwd!

Hij staat al vanaf juni 2016 op de wachtlijst voor deze behandeling en wij vermoeden dat hij nu bijna bovenaan de wachtlijst staat. Wij verwachten elk moment een oproep te krijgen en te horen wanneer de behandeling gaat starten.

Echter nog één ding..

Er was echter één ding wat nog geregeld moest worden en waar de opname in de eetkliniek vanaf zou hangen. Alléén als wij vanuit de gemeente dagelijks vervoer naar de eetkliniek en weer naar huis vergoed zouden krijgen zou de behandeling van onze zoon door kunnen gaan. Hij hoeft voor deze behandeling niet intern te blijven, maar mag 's avonds terug naar huis. De kliniek is echter te ver bij ons huis vandaan en de reistijd is te lang om hem zelf te brengen en te halen.

Direct nadat wij te horen hebben gekregen welke behandeling onze zoon zou gaan krijgen, hebben wij de aanvraag voor de beschikking, voor de vervoerskosten, bij het CJG neergelegd. Dit is inmiddels 14 weken geleden.
Omdat onze zoon individueel behandeld zal gaan worden en niet in groepsverband, heeft hij volgens het CJG geen recht op vervoer vanuit de gemeente. Wij moesten met onze vraag maar bij WMO aankloppen.

Maandenlang ging de vraag heen en weer tussen WMO en het CJG en wist niemand een antwoord op deze vervoersvraag. Onbegrijpelijk! Ik kon in de jeugdwet in artikel 2.3 en dan met name bij punt 2, heel duidelijk lezen dat mijn zoon wel degelijk recht heeft op vervoerskosten vanuit de gemeente...

Maat vol

Vorige week was wat mij betreft de maat vol en ben ik opnieuw gaan bellen om duidelijkheid. De vraag was toevallig nét weer teruggelegd bij het CJG en zij hadden er (hoe toevallig) net een vergadering over gehad. Er was besloten dat zij ons niet langer konden helpen en dat wij zélf de vervoerskosten moeten betalen. We zouden deze vraag nog wél bij de verzekering neer kunnen leggen.

180 euro per dag

De vervoerskosten zijn 180.00 euro per dag, dus zélf betalen was geen optie. De verzekering kon echter ook niks voor ons betekenen. Dat zou dus betekenen dat de behandeling van onze zoon niet door zou kunnen gaan.

Twitteralarm

Ik besloot om een twitterbericht uit te laten gaan over dit onrecht. Onmiddellijk werd mijn bericht opgepikt en vele malen geretweet. De wethouder die over jeugdzaken gaat werd ook bij deze twitteractie betrokken en reageerde hier onmiddellijk op.

Ook kreeg ik de vraag of ik dit verhaal op de televisie wilde vertellen. Ik wilde echter éérst in gesprek met de wethouder, mocht dat niks opleveren dan zou ik inderdaad een boekje open gaan doen over de fouten die gemaakt worden binnen jeugdzorg. De wethouder was echter bijzonder aardig en beloofde mij om hier meteen achteraan te gaan.

Gisteravond kreeg ik een telefoontje waarin mij verteld werd dat alle vervoerskosten door de gemeente worden betaald en dat wij ons daar geen zorgen meer over hoefden te maken!
Er werd nog snel bij gezegd dat mijn twitteractie hier niks mee te maken had. Daar moest ik wel een beetje om lachen, want dat zei dezelfde mevrouw die mij een aantal dagen daarvoor had laten weten dat de gemeente niks meer voor ons kon betekenen en dat dit besluit definitief was.

Ik ben ontzettend blij! Wat een opluchting! En eindelijk iemand die haar beloftes nakomt! Wat een verademing! Mijn zoon kan dus tóch worden behandeld in de Seyskliniek binnenkort!

Ik zit nog wél met een aantal vragen;
-Waarom krijgen wij nu opeens wél de vervoerkosten vergoed? Moet je dus echt je mond opentrekken om te krijgen waar je volgens de wet al recht op had?
-Wat moeten ouders die niet zo mondig zijn…? Maar vooral; krijgen die arme kinderen waar ze recht op hebben? Worden zij nu, ten onrechte, niet behandeld? Of moeten die ouders leningen afsluiten om hun kinderen tóch op de juiste plek te krijgen?
-Komt dit alles inderdaad puur doordat er te weinig kennis is over dit soort zaken…? Dat kan toch niet waar zijn??!!!
Rita