Winter in de Franse Drôme

De Franse Drôme. een streek waar heel wat toeristen langs razen op weg naar de Provençe of Cote d'Azur. Ik kom er elk jaar soms zelfs in de winter. In 2003 zelfs tijdens de jaarwisseling. Onverwacht en ook wat te snel en te kort.

Niet zo direct mijn gedacht over een aangename vakantie maar toch één van de wonderbaarlijkste weken uit mijn 20.650 levensdagen. Een andere wereld, een ander landschap.

De kale knoestige wijnstronken, de bladerloze platanen met hun nu nog meer opvallende geschilferde stammen en met hun kale takken de grijze winterlucht omarmend, de olijfbomen in vrucht met nog meer karakter en de eindeloze lavendelvelden zonder bloemen, alles samen een krachtig grafisch landschap, een schilderij waardig.

Het avondlicht op de Col d’ Ey en het zicht op de vallei van de Ennuye en het dorpje St Jalle is van een onwezenlijke schoonheid en als toemaatje ontdekken we magische maretakken in enkele eenzame amandelbomen. En natuurlijk nergens een toerist te bekennen, een verademing maar tezelfdertijd bevreemdend. Een winterdrome!

In het oude stadsgedeelte van Vaison-la-Romain is er slechts één winkeltje-restaurant open maar dan wel een winkel met de juiste naam voor een herborist L’ Alambic. De echte alambic is de stoomketel waar de lavendel in gedistilleerd wordt. In dat restaurantje eten we wel frites met sla en pizza, drinken er op de koop toe een Belgisch Chimaybier en kopen een savon d’Alep, een olijfzeep met laurierolie. Alepzeep goed voor huid en haar en volgens de lokale 'herborist' zelfs geschikt om in je bed te leggen tegen beenkrampen en andere bedkwalen.

Nyons

We verblijven in het Zuid-Franse stadje Nyons, het centrum van de olijfteelt op de grens tussen Drôme en Provence. De streek waar olijven nog nét efficiënt geteeld kunnen worden. We vinden hier ook het olijfmuseum, waar ik 2 jaar geleden de lekkerste olijven uit mijn leven heb geproefd. Vandaag in dezelfde stad in een goedkoop cafetaria eet ik de slechtste olijven uit mijn leven. Maar dat is alleen maar grappig én leerrijk. Merkwaardig bevreemdend is ook, om de aromatuin in bevroren toestand te zien en te ruiken. De oude eucalyptusboom, de vele soorten lavendel, het rozemarijnbankje en de vele anderen kruiden die ik al zo dikwijls in de zomer heb opgesnoven.

Verder rijdend naar St-Jalle langs de kale abrikozenbomen, brengen we even een bezoek aan een 'village perchée', Rochebrune om dan over de col, voorbij het naturistenkamp naar Buis-les-Baronnies af te dalen. Daar zie ik voor het eerst, in het echt, rijpe olijven aan hun eigen bomen hangen. Ik kan aan de verleiding niet weerstaan om er ééntje te proeven, al zijn ze daar niet voor bedoeld. En ik moet zeggen dat de smaak best meeviel, ietsje vettig smeuig met een beetje bittere nasmaak.

Langs de rivier L’ Ouvèze bekijken we hoe onze, van de zomer bekende planten er in de winter uitzien. Tijm is ook nu geurend aanwezig, de kerrieplant  Helychrisum glanst me zilvergrijs toe en zelfs nieuw venkelblad is fris van de partij. Buis-les-baronnies zonder toeristen en zonder hitte is ook een aangename verrassing. Winter in de Drôme!  

#drome  #reizen  #olijfboom