Durf te dromen....(en te vragen)

Tussen de bedrijven door heb ik een aantal rustmomentjes ingelast, nou ja, rust....ik kan heel slecht "niets" doen. Behalve wanneer ik aan het mediteren ben.
Maar Mindfull bezig zijn kun je wel toepassen terwijl je dingen aan het doen bent, met je volle aandacht alleen bezig met wat je op dat moment aan het doen bent. Ervoor zorgen dat je gedachten niet afdwalen naar allerlei spoken in je hoofd, de zorgen van alledag of met het volgende klusje op je lijst.

Zo doe ik dat bijvoorbeeld ook met bezig zijn in de moestuin, koken en knutselen. De moestuin moet dagelijks even doorzocht worden op allerlei vretende beestjes die het ook op onze groentes voorzien hebben, koken hoort er nou ook eenmaal bij en dus moeten we de dagelijkse klusjes wel zo nuttig en leuk mogelijk maken. Zo had ik een paar weken geleden een "opdracht" gekregen van een van Wessel's woonbegeleiders. Voor haar zoontjes wilde ze graag een paar sokkenapen hebben. De jongens zijn namelijk gek op knuffels en het leek haar wel een leuk cadeautje voor ze. En voor mij weer even een leuke bezigheid om tussendoor te kunnen doen als afleiding en als training voor mijn arm en hand. Die doen namelijk nog steeds niet altijd wat ik wil, de kracht zit er nog lang niet in zoals in de linkerkant maar we blijven oefenen en kracht trainen. Bovendien gaat de opbrengst naar de doneeractie voor VISIO. Iets waarvoor ik uit mijn comfortzone moest stappen...

Eigenlijk gaat het zo met alles wat ik doe, knop om, doorzetten en er het best mogelijke van proberen te maken. Pijn of geen pijn, gewoon door en zo komen er steeds meer leuke nieuwe uitdagingen op mijn pad. Door ziek te zijn geweest en geconfronteerd te zijn geweest met het feit dat het leven ineens een andere wending zou kunnen nemen ben ik (onbewust) toch anders in het leven gaan staan. Ik heb geleerd om nog meer in het nu te leven en meer te leren genieten van de kleine dingen. Bewuster te zijn van mezelf en mijn omgeving. En heel vreemd, wanneer je leert om de kleine dingen te zien maken de grote dingen eigenlijk weinig indruk meer.

Wat ik ook heb geleerd is om te doen waar je hart ligt, alleen op die manier haal je volgens mij het maximale uit je leven. Trek je stoute schoenen aan en ga eens voorbij je comfort zone. Niets meer uitstellen, want van uitstel volgt meestal afstel en zie je de dingen aan je voorbij trekken en denk je alleen nog maar; "Had ik maar", en "Als ik....". Natuurlijk horen de dagelijkse dingen erbij maar ook daar kun je iets leuks van maken. Ik mag heel graag in- en met de natuur zijn en wil daar graag iets meer mee doen. Natuurfotografie is daar een van, maar er stond nog iets op mijn lijstje; Een bijenvolkje.

Toen ik van de week een paar nieuwe honingpotjes op ging halen bij de plaatselijke imker heb ik dan ook maar even mijn stoute schoenen aangetrokken en ben ik gewoon recht op mijn doel afgegaan. Ik ben een stapje uit mijn comfort zone gegaan, iets wat ik eerder nooit zou hebben gedaan, en heb hem gevraagd of hij me zou kunnen helpen met de basisbeginselen van het houden van bijen. Meneer houdt zelf al meer dan 37 jaar bijen dus ik denk dat ik wel aan het juiste adres ben. En volgens mij vond hij het alleen maar leuk dat er interesse is en dat hij zijn kennis over kan dragen, zodra de bijen over een paar weken gaan zwerven is het de juiste tijd om te gaan beginnen en mag ik gaan beginnen met mijn eerste bijenvolkje! 

De meesten van ons zitten veel in onze vertrouwde omgeving en vinden dat wel best, we accepteren de dingen zoals ze zijn, het is niet anders, maar vervolgens willen we wel heel veel en veranderd er niets aan onze dromen of idealen. We blijven in dezelfde cirkel ronddraaien zonder dat we vooruit komen of de dingen doen waar echt ons hart bij ligt. Ik denk dat ons leven bestaat uit keuzes maken en daarmee een leerproces is. Waarbij alle mensen die we in ons leven tegenkomen en om ons heen verzamelen ons een bepaalde energie en levenslessen meegeven, Sommige positief of negatief maar daar moeten we wat mee doen. Ze komen niet voor niets op ons pad...