Durf te vragen. Samen staan we sterk!
Mijn wekelijkse Column:
Vroeger leerden we het als kind al: Kinderen die vragen, worden overgeslagen. Dit is er zo dusdanig in geramd dat we nu in het heden, als volwassene niet meer durven te vragen. Om hulp vragen, klinkt als een zwakte van jezelf. Is dat eigenlijk wel zo? Is vragen om hulp een zwakte? Ik zie dat anders…Je bent juist stoer als je om hulp durft te vragen.
Je zou bijvoorbeeld als je om hulp vraagt, een wederdienst kunnen aanbieden. Het leven is zo al moeilijk en gecompliceerd genoeg. Stel dat je hulp nodig hebt en je klopt aan bij een instantie, dan keren ze je eerst helemaal binnenste buiten. Ze willen nog net niet van je weten, welk merk toiletpapier je gebruikt.
Ten tweede duurt het weken voordat je een op een gesprek mag komen. Daarna nog meer weken wachten tot je eindelijk hulp krijgt, waar je om hebt gevraagd. Vervolgens schrik je je de pleuris, als je ziet hoeveel je maandelijks zelf moet bijdragen. Soms werkelijk te zot voor woorden.
Of kinderen die niets laten weten worden vergeten.
Net wat je zegt in deze maatschappij moeten ze voor zich op kunnen komen.
Superidee!