'Mam, wanneer maak je nu eens een keus. We lopen al eeuwen op dezelfde afdeling rond.'

Mijn dochter trekt een verveeld gezicht. Pubers. Ze kunnen zo overdrijven. Maar we zijn inderdaad al een tijdje op zoek, ik vind het moeilijk om de knoop door te hakken.

'Kom,' zeg ik in een poging haar te paaien: 'Laten we een broodje en wat drinken halen in het koffiehoekje.'

Dat vind ik zo heerlijk aan een warenhuis, je kunt snuffelen in diverse shops en ook nog eens lunchen tussendoor, allemaal in één gebouw.  We gaan met de roltrap. We vinden dit allebei niet de meest prettige manier om van verdieping te wisselen, maar willen niet voor de ander onder doen, dus stijgen we met een stoïcijnse blik omhoog.

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

wakeupkitty
Haha heel leuk
Reply
The Original Enrique
Hahaha! Leuk verhaal en op waarheid berust gok ik... ;-)
Reply
Dana
Het is al eeuwen geleden dat ik voor het laatst een servies heb gekocht, Enrique
Reply
Yvonne
Leuk geschreven, ooh die verkoopster ... ze snapte er niets van :-)
Reply
Dana
Nee, die arme verkoopster stond raar te kijken
Reply
peterdenharder
Geniaal geschreven Dana! Maar had je niet wat ouwe meuk op de rommelmarkt kunnen halen haha
Reply
Dana
Er stond in de brochure duidelijk: gooi het mooiste bla bla bla, ik dacht dat mocht ik met oude meuk aankomen, ik direct weer teruggestuurd werd, Peter.
Reply
Ingrid
Ik heb het wel door hoor hahaha.
Reply
Dana
Jij bent ook zo moeilijk te foppen, Ingrid. Volgende keer beter.
Reply
marijke
oh wat een geweldige manier om een workshop aan te prijzen!!
Reply
Dana
dank je, Marijke, kon het niet laten
Reply
De Knutseljuf ✂️🇳🇱
Ik heb de link van dit bijzondere servies-verhaal natuurlijk vermeld in het artikel van het mozaïek werkstuk. :)
Dank je wel, Dana!
Reply
Dana
Jij bedankt voor het gebruik maken van je afbeelding, voor de inspiratie en voor het linken
Reply
De Knutseljuf ✂️🇳🇱
Helemaal geweldig!! Heel erg leuk, Dana!!
Reply
Dana
Dank je, ben blij dat het je aanstaat.
Reply
Diaantje 🦋
Helemaal geweldig! Leuk verhaal en super leuk mozaïek bord!
Reply
Dana
Ik zag het plaatje en dacht gelijk aan een warenhuisinvulling, maar toen kwam Ingrid tussendoor met haar verzoek...
Reply
Albert van den Berg
Leuk verhaal. Onbreekbaar gaat ook aan mij voorbij, nog nooit iets van servies moedwillig kapot gemaakt.
Reply
Dana
Nee ik ook niet, Albert, zal voor mij nog wel de nodige moeite kosten, moet eerst mijn schroom zien te overwinnen.
Reply
Encaustichris
Oh, zo'n onbreekbaar servies kan heel praktisch zijn..... maar als ik moet komen helpen gooien, geef maar een seintje, mag jij mozaïeken :-)
Reply
Dana
We kunnen elkaar aflossen, E...chris, krijg je ook minder snel spierpijn van het kapot smijten
Reply
Hans van Gemert
Heel leuke wending, ik zag 'm ook niet aankomen :-)
Reply
Dana
Dank je Hans, ik begon zelfs zelf even te twijfelen of ik werkelijk mijn verstand niet kwijt was
Reply
Schorelaar
Leuk, dat zag ik niet aankomen
Reply
Dana
De winkeljuffrouw ook niet, Schorelaar
Reply
Soberana
Ik begon al te twijfelen toen het Wedgwood niet kapot ging door op de grond te vallen (mijn Wedgwood type Queens zou dat niet overleven), maar ik had het pas door bij de afbeelding van Berbar. :)
Reply
Dana
Ik dacht eerst om bewust een letter in de naam 'Wedgwood' te veranderen, maar kon niet kiezen welke (de autocorrect was heel vervelend, grinnik) , toen dacht ik: ach, met een speciaal laagje erover heen, moet dat breekbare toch wel op te lossen zijn
Reply