stille zaterdag

Het is vandaag stille zaterdag, twee dagen na de kruisiging van Christus aan het Kruis van Golgotha. De discipelen, ook wel leerlingen van Jezus, zijn samen gekomen in een bovenkamer te Jeruzalem. Wat zouden zij besproken hebben? In elk geval moet daar een droevige sfeer hebben gehangen. De ‘Messias’ is niet meer!

‘Breek deze tempel af en na drie dagen zal ik het weer opbouwen’; wat bedoelde die Jezus toch? Woorden, teksten moeten naklinken daar in die boven kamer te Jeruzalem. Zonder enig doel, grievend moeten zij daar samen hebben gezeten. Petrus, de haan die gekraaid heeft. Het zal allemaal de revue wellicht gepasseerd hebben.

Op deze Rots zal ik de gemeente bouwen, maar wie gaat ons voor? Genageld aan het Kruis, Gethsemanee dreunt nog door. Ik zal, ik moet, de wil van de Vader! Maar ook: ‘als u het wilt, mag deze beker mijn lippen voorbij gaan?’

Stille zaterdag, wij boffen maar even vandaag. Ik zie de zon schijnen, een helder licht. De temperatuur aangenaam voor de tijd van het jaar. Vogels, ik hoor ze zingen en de duif koert ook zijn lied. De rust van deze stille zaterdag zomaar als een oase van rust in de achtertuin. Een vliegtuig zoekt zijn weg naar zijn bestemming en laat zijn sporen na hoog aan de hemel. Onderweg naar…?

Zouden de discipelen, in de stilte van deze zaterdag, daar ergens in Jeruzalem, iets mee krijgen van de vreugde die hen te wachten staat? Zouden ze de woorden herinneren van Jezus, dat die tempel na drie dagen weer op zal staan? Wij weten de uitkomst van hetgeen daar gebeurd is, en wat de komende dagen te wachten staat.