Het was mijn verjaardag. Mijn medewerker Speedy was al een tijdje ziek thuis, maar ik kon het bedrijf rustig overlaten aan Gonzalez, ook al zou die het druk krijgen. Om 6 uur 's morgens ging de telefoon. Het was Gonzalez. Hij had gisteravond een diner gehad maar had nu buikkrampen en enige onsmakelijke gevolgen, hij kon vandaag onmogelijk werken. Gonzalez is zeer gewetensvol, dus dat geloofde ik wel. Vloeken helpt niet, ik zal vandaag zelf aan de bak moeten.
Om 7 uur ging weer de telefoon. Mijn secretaresse. Ze was vergeten te melden dat ze vandaag naar de tandarts moest, dus ze kwam een paar uur later. Behoorlijk ontstemd kwam ik om 7.45 uur op het werk. Soms hebben we een rustige dag, dus misschien valt het wel mee.
Niet dus. Het was nog maar net 8 uur of de telefoon ging. Of er een pakket opgehaald kon worden op adres Vanweg en uiterlijk om 9.30 uur bezorgd kon worden op adres Bestemweg, hier in Pakketcity. Uit privacy- en concurrentieoverwegingen zijn namen en adressen fictief gemaakt. Er waren wel enkele eisen. Nadat ik de klant erop gewezen had dat elke eis de prijs met 10% zou doen stijgen stond de klant erop dat ik me aan vier eisen zou houden: 1. deze opdracht moet geheim blijven, er mag niet over het pakket gesproken worden 2. het pakket mag niet geopend worden 3. de besteller mag de auto onder geen beding verlaten en 4. het pakket moest heel voorzichtig behandeld worden. Standaard openen we nooit pakketten van klanten en we zijn er altijd voorzichtig mee, dus die twee eisen bracht ik hem niet in rekening.
Ik had dus 1,5 uur. Hoewel Pakketcity groot was en de Vanweg en Bestemweg ver uit elkaar lagen kon ik rustig aan doen, maar dan moest ik nu wel ongeveer vertrekken. Ik schakelde de centrale over naar mijn auto maar nog voor ik weg kon rijden ging de telefoon. Of ik een pakket kon ophalen op de Korte Lindelaan en kon bezorgen op de Lange Lindelaan. De voorletter, zowel van de belster als van de ontvanger was L, dus de een zal wel Leentje en de ander Lotje geheten hebben. Zo, nu kon ik weg. Dacht ik! Weer ging de telefoon en dat ging zo ca. 20 minuten door. Waarom weet ik niet maar mijn gevoel zei me dat het vanochtend in de soep zou lopen, dus ik plande alle afspraken in de middag.
Eindelijk kon ik dan vertrekken. Onderweg kreeg ik nog een paar telefoontjes. Ik hield me altijd aan de verkeersregels en zette de auto aan de kant om alles te noteren. Dat kostte tijd en nu begon ik hem toch een beetje te knijpen. Maar het bleef gelukkig tamelijk rustig en ik kon eindelijk goed doorrijden. Van rechts kwam een auto die volgens mij iets te hard reed. Haha, dat was een wagen van koeriersdienst Snelle Nel. Als ik me niet vergis zat Ingrid achter het stuur. Ze zal wel weer een spoedbestelling hebben!
Op de Vanweg aangekomen deed ik de deur open en wilde gewoontegetrouw uitstappen toen ik plotseling aan de eis dacht dat ik de auto niet mocht verlaten. Ik belde naar het adres en kreeg een vrouw aan de lijn. Ik mocht niet over het pakket praten en er volgde een ietwat merkwaardig gesprek. 'Ik ben van Ed Pakket en ik moest hier iets ophalen, zou u dat naar mijn auto kunnen brengen?' Zij: 'Wat moest u komen ophalen?' Ik: 'Dat weet ik niet.' Zij: 'Ik weet nergens van, ik zal m'n man eens vragen.' Even later was ze weer aan de lijn. 'Klopt, er staat hier een pakket voor u klaar, maar waarom komt u dat niet halen?' Ik: 'Sorry, dat is een lang verhaal en ik zit wat in tijdnood, maar ik kan de auto niet verlaten.' Zij: 'nou, ik vind het maar vreemd, maar ik kom wel naar buiten.' Zij bracht het pakket, maar ik kon natuurlijk ook niet uitstappen om de deur te openen. Gelukkig was het niet zo groot. Ik draaide het raampje open, nam het pakket in ontvangst en gaf de vrouw het ontvangstbewijs. Snel vervolgde ik mijn weg en onderweg moest ik lachen om het gezicht van de vrouw die het allemaal maar merkwaardig vond.
Op de Bestemweg hetzelfde ritueel. Ik stond vijf minuten voor de geplande tijd voor het pand van bestemming en belde op. Ook deze keer was het een vrouw, maar die bleek ervan te weten, want ze kwam vrijwel direct naar de auto gelopen. Het was aangenaam haar te zien en ze kwam me vaag bekend voor. Maar ja, dat hebben we allemaal wel eens dat iemand ons bekend voorkomt zonder er een vinger achter te krijgen wie het precies is. Ik draaide het raampje open en wilde het pakket door het raam afgeven. Zij: 'U mag best uitstappen, want de eisen gelden niet meer, u heeft uw taak volbracht.' Ik: 'Nee, pas nadat ik het overhandigd heb. ' en ik stak het pakket door het raam. Zij moest lachen en nam het pakket aan en tekende voor ontvangst. Ze zei: 'Nu mag u uw auto toch wel verlaten? En u zou me een groot plezier doen als u een bakje koffie wilt accepteren. Dan wil ik u graag uitleggen waar al die geheimzinnigheid voor was.'
Ze had me nieuwsgierig gemaakt en een bakje koffie met zo'n aantrekkelijke vrouw, wie zou dat nu afslaan?
Gezellig aan de koffie maakte ze het pakket open. Tot mijn verbazing kwam er een prachtige grote taart uit. Ze ging over op tutoyeren en zei: 'Je herkent me echt niet, hè?' Ik: 'Nee, ik vond wel dat u iets bekends had, maar moeten wij elkaar kennen?' Zij: 'Ja, weet je nog, tien jaar geleden bij dat technisch bedrijf. Jij hebt mij toen uit een netelige situatie gered door een programma voor me te maken. Daarna hebben we samen koffie met gebak genomen en dat gaf me zo'n heerlijk gevoel dat ik dat graag nog eens wilde meemaken. Uit de administratie kon ik je geboortedatum halen, vandaar dat ik wist dat je vandaag jarig was.' Ik: 'Nee, dat meen je niet, dan ben jij Lucy?' 'Ja!', zei ze verheugd en vervolgde 'het klikte toen heel goed tussen ons, maar wij waren beiden getrouwd. Ik heb je echter nooit vergeten en heb je verjaardag altijd onthouden. Ik zie dat jij ook geen ring meer draagt...' Zei ze 'ook'? Mijn hart maakte een vreugdesprong.
Ik pakte de telefoon en belde mijn secretaresse, die inmiddels op de zaak was. Ik gaf haar alle bestellingen door en vroeg of Gonzalez nog ziek was. 'Ja,' zei ze. Waarop ik zei: 'Verschuif alles maar naar morgen of besteed alle bestellingen maar uit aan de concurrent, Snelle Nel of Sigrid of Meike, want deze jongen gaat de verjaardag van zijn leven vieren.' Een blik op het stralende gezicht van Lucy vertelde me dat ik gelijk zou krijgen...
Ed Eggink
Deze gebeurtenis is geschreven n.a.v. de opdracht mei 2016 van Vlindertje73.
