Een badje vol waterpret

Vandaag maak ik een uitstapje naar het heden. Zomer 2018. We hebben een schitterend zwembad in de tuin staan. Het is niet echt wat je noemt een klein badje. Eigenlijk is het een familiezwembad. Het duurt dan ook wel even voor het gevuld is. Het badje vullen met lucht gaat gelukkig een heel stuk sneller omdat ik dit doe met een elektrische pomp. Het mooiste is dan wel dat zoonlief het badje vult. Uhh het gras water geeft, de ramen van een wasbeurt voorziet, de tuinslang op de achterdeur richt. Wanneer ik in de tuin ben loop ik ook het risico op een douchebeurt maar dan wel met koud water. Kortom als hij bezig is met de tuinslang gaat dat badje een stuk minder snel vol dan wanneer ik dat zou doen.

Tijdens het vullen van het badje blijft zoonlief verre van droog. Het is maar goed dat ik in huis blijf anders zou ik meerdere setjes kleding moeten wassen. Zowel van mijzelf als van zoonlief. Ik hoef hem eigenlijk niet echt volledig in de gaten te houden want het gelach en gegil maakt mij wel duidelijk dat hij nog steeds met de tuinslang bezig is. Ook het geluid van het water verteld mij waar dat water beland. Gelukkig komt het meeste wel in het water of op de badrand. Wanneer het bad dan vol begint te raken wordt het tijd om de kraan uit te doen. Dat dit moeilijk is voor hem is zachtjes uitgedrukt.

Wat gebeurt er dan als ik de kraan uit doe? Ik zeg eerst heel duidelijk dat het badje genoeg water heeft en dat ik de kraan uit ga doen. Dan volgt er een “geen tijd” met een enorme grote lach van de kant van zoonlief. Hij blijft in zijn spel en blijft het water in het badje sproeien. Vervolgens draai ik de kraan uit en dan begint de uitdaging. Er wordt met de tuinslang gegooid, er wordt gehuild (met dikke tranen) en er volgt een uitbarsting van verdriet en teleurstelling van zoonlief uit. Ik zet mij schrap om hem op te vangen zodat ik niet omval wanneer zoonlief zich tegen mij een stort voor een knuffel. (Kleding wordt nat) Natuurlijk krijgt hij die knuffel want hij heeft dat echt nodig op dit moment. Ik haal hem naar binnen (even uit de situatie) en in het voorbijgaan wordt het karretje van de tuinslang nog even met gepast geweld ondersteboven gegooid. Vervolgens zet ik zoonlief naar binnen en doe ik de deur dicht. Soms op de grendel, soms niet.

Het is handig om te zorgen dat hij zijn zwembroek aankrijgt wanneer hij net binnen is want ik heb echt geen zin in druipnatte kleding. Vaak kan dit pas wanneer zijn gewone broek nat is. Voor die tijd lukt het niet. Het ligt er ook nog aan hoe zoonlief zijn pet heeft staan of dit dan alsnog wel of niet lukt. In de tijd dat hij binnen zit  is het even bijkomen voor zoonlief om daarna heerlijk in het badje te kunnen spelen. Zodra hij daar weer zin in heeft is er niks aan de hand en dan gaat het spelen weer heerlijk verder, alsof er niks geks gebeurd is.