Een eindeloze reis naar ergens - Stap 120
Beste lezer vindt u mij een pessimist, zojuist werd ik namelijk uitgemaakt voor pessimistische realist. Omdat mijn vertrouwen in de mensheid onderkoeld was en ik enkel het slechtste in de mens zag.
Het leven haalt het slechtste in de mens naar boven en die balans met uw hogere ik is zo makkelijk verstoord wanneer angst en hebzucht uw hart beroeren.
Diep in elk van ons zit goedheid, daar ben ik ten zeerste van overtuigd, maar emoties en overlevingsdrang wegen bij velen zwaarder dan medemenselijkheid en wie dat ontkent is mogelijk nog nooit bloot gesteld aan doodsangsten, of juist wel.
Loading full article...
Je hebt gelijk, in het leven kan je maar weinig mensen vertrouwen.
Ik hou daar dan ook meer rekening mee dan de oude, naïeve ik!
Maar ik laat mijn acties en denken daar niet meer van afhangen. Ik denk maar, het is hun eigen probleem, en ik laat het los, want je kan anderen niet veranderen. Zij moeten leven met hun acties en daden. Ik met die van mij.
Ik weet dat ik de dingen een pure en zuivere intentie doe.
Ik laat het gewoon los omdat ik er toch niks kan aan veranderen, hoe erg ook wat ze gedaan hebben , en ik ben veel gelukkiger.
Zo, u even verder het verhaal lezen.