Een flink pak slaag
In mijn jeugd, zo'n 60 jaar geleden, was een pak slaag nog een heel gewone straf. Niet alleen ouders, maar ook leerkrachten en een enkele keer de buurtagent, bestraften je met een paar ferme tikken op je kop of je kont. Zolang het binnen de toenmalige perken bleef en je er geen lichamelijke gevolgen van overhield maakte men er zich nauwelijks druk om. In sommige gezinnen grensde het pak slaag aan zware mishandeling en werd met riemen, zwepen en latten geslagen. Soms met dramatische gevolgen. Zowel lichamelijk als psychisch. In streng christelijke kringen werd het ook wel gezien als een rechtstreekse opdracht uit de bijbel.
"Wie zijn kind liefheeft spaart de roede niet"
Hielp het, liet je het een volgende keer wel uit je hoofd? Soms wel en soms niet. Mijn moeder deelde heel regelmatig een tik uit, maar dat stelde niet zoveel voor. Wanneer je de opgeheven hand op je af zag komen, rende je weg of ging rondjes lopen om de grote eettafel. Tegen de tijd dat ze bij je was kroop je er dan snel onderdoor. Na vijf minuten was je het weer vergeten. Mijn vader sloeg heel zelden en altijd op je billen. Je moest het echt wel heel erg bont gemaakt hebben en na de bestraffing voelde je je billen wel een tijdje en had zeker voor een jaar wel weer genoeg. Vaak bedacht je je ook wel een paar maal voor je de volgende overtreding maakte. Heb ik er trauma's aan over gehouden. Nee, aan de klappen niet. Wel aan die ene keer dat ik ze onterecht kreeg voor iets dat mijn zusje gedaan had.
En ja... ik ben zeker voorstander van een opvoedkundige tik als ze dat verdienen.
Ik ben groot voorstander van jouw recepten! En fysiek straffen wil ik niet. Ik vind dat ik fout zit als het toch gebeurt: verlies m'n geduld of zo, ben onmachtig.
(ik heb ooit een keer geslagen maar toen was ik inderdaad over de rooie - verder straf ik nooit want ik vind alles gewoon goed :) )