Een gedicht van een oude vrouw
Oud worden is moeilijk. We hopen allemaal dat we oud worden, maar echt oud worden willen we niet (volgen jullie het nog ?;))
Met ouderdom komen kwalen, gebreken, zowel fysiek als geestelijk. We kijken met angst uit naar de dagen dat de wereld ons inhaalt, dat we in de spiegel kijken en een oude man of vrouw zien. Collectief zijn we ook bezig dit moment steeds verder uit te stellen. De geneeskunde verzint steeds weer nieuwe technieken die ons leven verlengen en ouderdomskwalen verminderen.
Maar dat verandert niets aan het feit dat we uiteindelijk oud worden en dat onze tijd op deze planeet eindig is. Maar is oud zijn wel zo erg? Kijk naar wat deze 92 jaar oude vrouw hierover te vertellen heeft. In een gedicht dat zij voordraagt, gefilmd door de persoon die voor haar zorgt, uit ze haar gevoelens over oud zijn.
Ze raakt er zelf ontroerd van. Het komt recht uit haar hart.
Het is inderdaad een nare ontwikkeling dat we alleen maar gericht zijn op het uiterlijk.
De zijn oneindig bezig om de HULS op te leuken (voor zover dat überhaupt lukt) maar vergeten dat in oude hulzen vaak nog hele jonge geesten huizen.
Jonge geesten die nog tot heel veel in staat zijn.
Laten we daar niet aan voorbij gaan. Op die manier hoeft oud niet vervelend te zijn.