Een gevaarlijke vriendschap - Deel 2
GRAAG FEEDBACK!
Ik wil jullie vragen om eerlijke feedback. Wees gerust kritisch met vragen stellen, reacties geven en dus ook feedback. Ik hoop uiteindelijk dit verhaal echt te kunnen uitgeven als boek. Echter op dat punt ben ik nog lang niet, aangezien sommige stukken tekst nog ontbreken, sommige plots nog verderuitgeschreven dienen te worden en sommige taalfoutjes nog aangepast dienen te worden. Dus ik ben dankbaar aan allen die kritisch zijn en mij op deze manier kunnen helpen om mijn verhaal nog verder te perfectioneren.
Het is half acht ‘s ochtends als Anne samen met haar moeder, vader en broertje Joris van acht aan tafel zit voor het ontbijt. Over drie kwartier gaat ze richting school, eindelijk is de laatste dag aangebroken. Anne heeft hier al weken naar uitgekeken. De laatste weken leek de tijd langzamer te gaan dan ooit. Maar nu is het dan zover, eindelijk echt het moment dat ze verlost is van school en huiswerk, denkt ze. In haar hoofd is ze al weken bezig met leuke dingen bedenken die ze deze komende periode wil doen. Het afgelopen schooljaar heeft ze haar vriendinnen ontzettend gemist. Contact via social media verliep matig, maar ondanks dat kijkt ze er ontzettend naar uit om samen met hen leuke dingen te gaan doen. Ze weet alleen nog niet goed met wie van haar vriendinnen ze wat kan gaan doen. Tijdens het ontbijt gebruikt ze haar tijd om plannen te maken: “Shoppen met Jasmijn en Katja, die houden daar wel van”, mompelt ze in zichzelf. “En dan een dagje naar de dierentuin met Jessica, Fleur en Simone, lijkt me gezellig”, gaat ze glunderend verder.
Direct na schooltijd zal ze de meiden een berichtje sturen of ze daarvoor te porren zijn. Met haar gedachten bij de invulling van de zomervakantie, irriteert Anne zich mateloos aan het gesprek dat haar moeder en vader voeren tijdens het ontbijt. Net als alle andere jaren zijn ze volop in discussie over wie welke dagen vrij neemt tijdens de zomervakantie. Anne weet al precies hoe laat het is. Ook dit jaar weer geen uitjes voor mij en mijn broertje, denkt ze. Ieder jaar gaat dit hetzelfde, het is een terugkerend drama. In haar gedachten noemt ze het in wel eens het drama van de zomer. Waarom kunnen haar ouders niet gewoon beslissen hoe en wat? Anne vraagt zich weleens af of haar ouders wel iets snappen van opvoeden. Waarom überhaupt zo vroeg in de morgen discussiëren?
