Sinds de start op de middelbare school voelt Anne zich snel het buitenbeentje. Door vele leerlingen wordt ze vreemd aangekeken. Ze voelt steeds maar weer de blikken op haar gericht wanneer ze het klaslokaal binnen komt. Het voelt alsof de ogen die haar aankijken haar brandmerken. Iedere dag weer krijgt ze deze blikken, die maken dat het zweet haar uitbreekt. Het liefst zou ze dan ook weg willen van deze plek, maar dat kan niet. Steeds opnieuw duikt ze in elkaar van onzekerheid. Haar uiterlijke verschijning helpt Anne ook niet echt, ze heeft een totaal andere kleding- en haarstijl. Anne draagt het liefst tuinbroeken met daaroverheen een open blouse die voor haar veel te groot is. Haar lange, bruine, gekrulde lokken draagt ze standaard in een nonchalante paardenstaart. Make-up draagt ze maar zelden, ze vind het maar onzin om zichzelf op te maken. Dit doet ze alleen als er een speciale gelegenheid is, en dat is hooguit één tot twee keer per jaar. Dit hele totaalplaatje samen, maakt dat duidelijk te zien is dat ze alles is behalve een stadsmeisje. Anne is geboren en opgegroeid in een klein boerendorpje net buiten de grote stad, ongeveer een half uurtje fietsen van de school. In het dorp waar zij woont kent iedereen elkaar en iedereen staat voor elkaar klaar als het nodig is. Vrije tijd vult zij het liefste met Netflixen met vriendinnen, met een wandeling in de natuur of een stuk paardrijden.