Een gezamenlijke ontdekkingsreis
Mijn mond valt open. Wat een schoonheid!
Ze voelt iets kriebelen. Zou het de lente zijn?
Ik kan niet anders dan haar bevallige vormen bewonderen.
Nee, het is iets anders. Het is dichtbij, maar ook veraf. Ze voelt zich bekeken.
Ik merk een verandering in de tekening op.
Opeens kijkt ze me recht aan en spreekt me toe. ‘Zit jij nou naar mijn kont te staren?’
‘Eh…’ Ik weet even niets uit te brengen.
‘Waarom zeg je niks?’
Haar woorden stuiteren als muzieknoten door mijn hoofd. Ik probeer mijn gedachten te ordenen, maar er woedt een innerlijke niet te stuiten storm. Ik knijp mijn ogen dicht. Misschien is het allemaal maar een droom.
Na van de eerste schrik te zijn bekomen, bekijkt ze de mysterieuze gluurder van top tot teen. Tot nu toe leefde ze in haar eigen wereld. De gedachte dat er nog meer buiten dit muzikale blad is, komt als een donderslag bij heldere hemel.
Ik voel haar ogen in mijn hoofd. Er sprankelt een connectie. Ik kan een glimlach niet onderdrukken.
Ik nodig haar uit om die andere wereld te verkennen. Ze mag door mijn ogen kijken en ze neemt mijn uitnodiging met beide handen aan.
Samen ontdekken we een wereld waarvan we nooit hadden kunnen dromen…
De tekening komt nog meer tot leven.
Mooi gedaan, beide!
onzettend leuk verzonnen. Zo mooi om te zien wat een tekening los kan maken.