Biruk Baye

@birukbaye · 09 Dec 2021

Follow Following

Een gezonde röntgenfoto van de borst

Een gezonde röntgenfoto van de borst wordt vaak gebruikt voor het detecteren van onder andere hartaanvallen, longontsteking, longembolie, COPD. Het geeft aanwijzingen over de ernst van de aandoening door het aantal longvelden dat op de röntgenfoto wordt gezien.

Een gezonde kist kan tot 10 tot 11 velden hebben. Het doel van een normale röntgenfoto is om erachter te komen of er afwijkingen in de longen zijn en sommige gevallen botten in de borstholte.

Een gezonde röntgenfoto van de borst toont alle 13 of 14 velden in 2p-weergaven zonder grote schaduwen of inkepingen van ribben, wat indicatief kan zijn voor obstructieve aandoeningen zoals emfyseem of chronische bronchitis.

Bovendien zou een persoon geen segmentale instorting moeten hebben. Segmentale instorting is schaduwen die verschijnt tussen twee segmenten of de laatste ongeveer 2/3e van de longen.

Vergelijking met bloedonderzoek

De normale röntgenfoto voor iemand van in de 70 kan worden vergeleken met een bloedtest. Een bloedtest kan er een beetje anders uitzien als het onlangs is uitgevoerd, maar als u om de paar jaar een consistente bloedtest blijft doen, zal dit waarschijnlijk enkele vergelijkbare resultaten opleveren als een röntgenfoto.

Dit kan zeer nuttig zijn bij ouderen, waar er enkele veranderingen in hun lichaam kunnen optreden die hun resultaten kunnen beïnvloeden. Iemand die bijvoorbeeld een bloedverdunner gebruikt voor hartaandoeningen, kan lage T-golven hebben die op de röntgenfoto verschijnen, maar nog steeds een normale bloedtest hebben.

Een normale gegeneraliseerde röntgenfoto van de borst wordt gebruikt om de longgezondheid van een persoon te evalueren en te vergelijken met de basislijn van een persoon. Dit gebeurt meestal met een gematigd detailniveau. Een arts of een andere getrainde onderzoeker bekijkt de borst door middel van een geschikte onderzoekstechniek en gebruikt dit als basis voor toekomstige vergelijking met meer specifieke diagnostische tests. Wanneer iemand gezond is, zal een röntgenfoto van de borst de longen in hun geheel laten zien, zonder dat er in wezen geen ribben worden geknipt.

De laterale (bovenste) en laterale schuine (onderste) aanzichten worden het meest gebruikt in de radiologie. In het zijaanzicht aan de linkerkant is er een raam over het hart zichtbaar. Het raam wordt de hilum van het hart genoemd, omdat het eruit ziet als een kleine kom met een kleine inkeping in het midden.

De bovenste kwab van de long kan op deze weergave worden bekeken en heeft normaal gesproken ongeveer twee tot vijf longvelden zichtbaar. Om dit te bekijken, is er meestal een kleine stokvormige houder, een röntgenhalsband genaamd, die rond de nek (of het bovenlichaam) van de patiënt wordt geplaatst. De bovenste kwab is te zien, maar de onderste kwab is mogelijk niet zichtbaar. De onderste longvelden zijn veel minder ontwikkeld en slechts ongeveer een derde van de longen is vanuit dit oogpunt te zien.

De „anteroposterior” (van boven naar beneden) weergave geeft een goed algemeen idee voor veel verschillende soorten ziekten die de borst aantasten en die geen longaandoening met zich meebrengen. Het geeft een goed idee van hoeveel ruimte er is in elk deel van de borst onder de ribben.

De vijf of zes longgebieden zijn op deze manier gemakkelijk te zien, en het is mogelijk om te zien hoeveel ruimte er is in elk van deze gebieden om te evalueren hoe ziek iemand kan zijn. Het hart bevindt zich normaal in het midden van de borstholte, en een verdedigende bubbel van ribben houdt het gewikkeld als een sjaal in de borst.

De foto toont slechts een deel van het hart, maar het is mogelijk om te zien hoeveel ruimte er is tussen elke rib op deze weergave. De longen werden opgeruimd om dit zicht duidelijker te maken.