Een koldersprookje (11)
Vorig deeltje


De ijskoude waterval had een duidelijke uitwerking: het arme meisje schoot omhoog als een raket. Haar ogen keken groot en verschrikt om zich heen.
Het illustere tweetal staarden haar echter gefascineerd aan.
Uiteindelijk kreeg ze zichzelf min of meer in bedwang. ‘Wie zijn jullie en wat doen jullie hier?’
De tropenkolder keek zijn metgezel even aan, schraapte zijn keel en zei: ‘Ik ben prins Kolder en dit is mijn goede vriend Prins Kio.’
Pinokkio grinnikte even en vertrouwde de prinses toe dat ze ook wel “Pino” mocht zeggen.
‘We zijn hier voor het bal, maar onderweg naar de balzaal zijn we de weg kwijt geraakt. Geheel buiten onze schuld kwamen we in uw kamer terecht. U zag er nogal bleekjes uit waardoor we ons genoodzaakt voelden u “bij” te laten komen. Ik hoop niet dat u al te geschrokken bent?’




Loading full article...