#dontstandsoclose2me

Leuk dat ik jullie over mijn beroep mag vertellen. Eens te meer omdat mijn voorouders hier in Marocco als verschoppelingen werden gezien.

Dat is nu wel beter. De mensen vinden ons werk nog altijd wel vies. Maar ze waarderen ons als persoon meer.

Mohamed heeft me net een kruiwagen vol met schapen-vachten bezorgd. Stinkend goedje. Maar al goed heeft de menselijke neus als eigenschap dat hij zijn sensoren na enkele minuten sluit. Zodat je maar even deze stank moet verduren.

Ja, de voorbijgangers van Mohamed knijpen altijd wel even hun neuzen toe, hoor.

Ik werk al van mijn 14 jaar in deze branche.

De eerste dagen vond ik dit werk echt verschrikkelijk 

Maar tja . Wat moet je doen? Lang mocht ik niet naar de school.

Dus leerde mijn vader me alle handelingen aan.

Dit beroep gaat dan ook meestal over van vader op zoon.

Ik doe dit werk nu al 34 jaar en ik moet zeggen, je geraakt er aan gewend. Het wordt makkelijker met de jaren.

Ik heb mijn rubberen botten tot over de knie aangetrokken en handschoenen. Dat is echt wel nodig want ik moet met een krachtige loog alle haren verwijderen van deze vachten.

Daarstraks heb ik de veel te dunne exemplaren opzij gelegd.

Die kan je niet gebruiken voor een poef. Die zouden zo uit elkaar scheuren. En een poef dat zullen deze lederen lapjes uiteindelijk vormen.

Ziezo, ik heb deze huiden goed met loog ingespoten. Gevaarlijk goedje! Je kan er je huid mee verbranden. Ik ben er dan ook heel voorzichtig mee. Met mijn handen in stevige handschoenen ruk ik er vervolgens alle haren af.

Al goed ruik ik daar nu niets meer van. Daarstraks, o la la, dat was even andere koek! Dat komt omdat er ook nog stukjes rottend vlees op de lappen huid hangen. Vies he?

Ziezo...de haren zijn er af. Ik heb zes exemplaren. Die moet ik nu wel even gedurende drie uren gaan schrobben en kneden. Daar in die bak met water.

Daarna dompel ik ze onder in koeien-urine en ongebluste kalk.

Daar laat ik ze een dag in weken.

Ja...in zo een leerlooierij worden echt wel vreemde dingen ingezet.

Dus gaan we nu over naar andere huiden die dit week-proces reeds meemaakten.

Ik breng ze over naar een prima beits-middel.

Je kan nooit raden wat dit is:

duivenpoep!

Weerom een niet zo appetijtelijk ding, nietwaar?

Maar er bestaat niets dat daar zo goed voor werkt. Nu begrijp je ook meteen waarom duivenpoep zo fel inwerkt op kleding of je prachtig glimmende auto. 

Wij gebruiken duivenpoep opdat zich daarin enzymen bevinden die de huidstructuur zachter maakt.

De huiden moet ik om ze echt soepel te krijgen daarin 2 dagen laten weken .

Daarna moeten ze meteen in loogzuur. Anders blijft er niet veel van over. Ze rotten dan gewoon weg. Het maakt tegelijk ook de huid waterdicht.

De gelooide huiden worden vervolgens op stokken gehangen.

De schavers komen nu van de partij. Ze hebben maanvormige mega-scherpe afschaafmessen. Die worden door hen regelmatig op een slijpsteen aangescherpt.

Het afschaven van de huiden behoort dus niet bij mijn taken.

Deze mannen hebben super stevige armspieren. Want het is een werk van zweet en tranen waar je veel kracht bij inzet.

Het vergt ook vaardigheid. Want je mag  de huiden natuurlijk  niet beschadigen.

De bedoeling van  schaven is al de laatste aanzetten van haarplukken verwijderen . Er zitten nog vele knobbeltjes op de reeds zoveel behandelde huiden.

Daarna worden de huiden, als toemaatje,.nog eens extra platgewalst tussen twee zware rollers. Dit om de laatste oneffenheden weg te werken.

Ziezo ..nu zijn de lederen lappen super fijn en glad.

Zien ze er niet mooi  uit?

Dus tijd om er een kleurtje aan te geven.

Lang geleden gebruikte men daar natuurlijke kleurmiddelen voor zoals het blauwe indigo van een bloem, het rood van de papaver en het geel van saffraan.

In onze moderne tijd gebruiken we uiteraard chemische verfstoffen. Dan heb je ook heel wat meer kleuren-keuze.

Ik spuit ze er netjes egaal met mijn verfpistool op. Daar heb ik vroeger ook wel effen in moeten oefenen.

Dit had je vast nooit gedacht. Dat een lederen lap zo een degelijk werkingsproces doormaakt, nietwaar?

Ik breng mijn lappen vervolgens naar het naaiatelier van Haj. Daarin maken de mannen er prachtige poefs van.

Ze tekenen eerst met de kartonnen sjablonen die ze hebben alle stukken over op het leder.

Maar weet je, leder is eigenlijk niet echt sterk. Daarom kleven ze alle uitgesneden stukken ook nog eens op een stevig stuk stof.  Dan pas is het stevig genoeg om verder uitgesneden en verwerkt te worden.

De mannen die deze snuisterijen naaien hebben als beginnelingen flink moeten oefenen vooraleer ze het vormgeven van de poef onder de knie kregen. Ze deden er maanden over.

Zo een poef bestaat dan ook uit een complexe puzzel van verschillende stukjes versterkt leder.

Op de markt in Marakkesh zijn er hier en daar mooie kleurrijke kraampjes waar je ze kan kopen.

Ze zijn dan nog niet gevuld.

Je moet dat laten doen door de man in de winkel.

Ze vullen ze op met schuim en kranten.

Dat verschilt ook wel met vroeger.

Toen deed men dit met hooi en katoen.

Bedankt om naar me te luisteren. Dit maakt me echt wel blij.

Dus ...als je naar Marocco op bezoek komt, kom dan ook eens naar mijn leerlooierij. Er zijn er velen. Zie maar eens op de Header.

Vraag naar Abdul Bani. Iedereen kent me daar. Ik geef je een rondleiding in mijn prachtige stad. We gaan dan ook even langs de Markt en uiteraard de poefs. Het is echt de moeite waard.

Maar, denk eraan, het moet wel op bestelling. Een dag later bv.

Want in mijn leerlooierij-plunje wil je me beslist niet meteen naast je. Of wel? Ha. Ha..ha..

Daar heb ik natuurlijk wel begrip voor, hoor.