Een maand alleen op reis - De eerste stap
Met gemengde gevoelens sta ik op Amsterdam Centraal. Een plek waar ik zo vaak de trein pak dat het raar is om me hier zo vreemd te voelen. Blauw op wit staat: Berlin Hauptbahnhof 11:00.
Nog geen vier weken geleden besloot ik te gaan interrailen: een maand lang door Europa reizen. Eigenlijk vond ik het te eng, dus begon ik het aan zoveel mogelijk mensen te vertellen. Er was geen weg meer terug. Op een avond, drie uur ’s nachts, de dag nadat ik vrij had gekregen van werk om een maand te gaan reizen keek ik nog een keer naar de site: 15% korting. Het was nu of nooit.
Ik stap de trein in, verschuif vier keer van plek, omdat er schijnbaar heel veel plaatsen gereserveerd zijn. Ik pak mijn nieuwe laptop om verder te gaan met een verhaal dat ik aan het schrijven ben. Al na tien minuten doe ik die laptop gauw terug in mijn tas. Ik ben kots misselijk. Maar de misselijkheid gaat niet weg, het blijken de zenuwen te zijn. Ik ben doodsbang voor de reis die ik ga maken. Alleen. Een maand lang alleen door Europa reizen. Ben ik wel iemand die dat kan?
Na een uur zijn de zenuwen zo goed als weg. Ik staar uit het raam, luister naar muziek en geniet van de mensen om mij heen. Vanaf de grens wordt plots alles alleen nog maar in het Duits omgeroepen, terwijl in Nederland zowel Nederlands, Duits als Engels werden gebruikt. De tijd gaat langzaam voorbij en een paar haltes verder stapt een man in die naast mij plaats neemt.
Nadat hij een dutje van tien minuten heeft gedaan raken we aan de praat. Over van alles: zijn werk, mijn reis, zijn dochter, leven in Amsterdam, leven in Duitsland, die keer dat hij zijn auto vier dagen in Amsterdam parkeerde en bijna 400 euro moest betalen om te kunnen uitrijden, dat Springsteens voorouders uit Nederland komen en dat Trumps voorouders uit Duitsland komen. We praten een tijdje over Trump, beiden met stomheid geslagen dat dit echt kan gebeuren in de wereld waarin wij leven. Daarna praten we over Wilders. De man is verbaasd over zijn eenmanspartij, hij legt uit dat juist het feit dat in Duitsland de rechtste partij dat niet is veel stemmers weghoudt. Zo had laatst iemand gezegd dat het misschien tijd was om de Holocaust niet meer te herdenken en was van een ander een filmpje opgedoken van een nazi bijeenkomst.
Schrijverstalent dat heb je echt! ik ga snel verder lezen.