Een harde knal. Ik schrok, maar gelijk daarna klonk de heerlijke muziek van An der schõnen blauen Donau, een wals van Johann Strauss jr. Ik zag dat mijn telefoon bijna op de maat meedanste. Vroeger rinkelde een telefoon, maar tegenwoordig kan je je telefoon allerlei oproepsignalen laten afspelen. Bij navraag later bleek dat tijdens mijn verjaardag van onlangs een broer van mij een grapje heeft uitgehaald en mijn telefoon zo heeft ingesteld.
Ik nam op. Een vrouwenstem die rechtstreeks uit de hemel scheen te komen vroeg: 'Spreek ik met meneer Eggink?' Ik zei: 'Welk nummer heeft u gebeld?' Deze vraag had ze niet verwacht en het was enkele seconden stil, maar daar was ze weer. Ze las het nummer op waarna ik zei: 'Dat is mijn nummer dus u spreekt inderdaad met Eggink.' Zij: 'Dan feliciteer ik u van harte meneer Eggink, want u bent de gelukkige winnaar van 1 miljoen euro!' Hoe zij wist dat ik dan gelukkig zou zijn is me nog steeds een raadsel, maar goed, een slecht bericht kan je het ook niet noemen. Wel ben ik heel achterdochtig dus mijn eerste reactie was eerst zien dan geloven. Maar lieve lucky Lotto Lucie nodigde me uit op kantoor te komen. Dat heb ik gedaan en ik zal jullie al mijn vragen besparen maar mijn achterdocht werd wel een beetje bewaarheid. Ik krijg een miljoen, maar ben nog geen miljonair.
Je krijgt weliswaar begeleiding en een contract bij de notaris, wat je niet hoeft te betalen, maar je krijgt helemaal geen miljoen. Er gaat 29% kansspelbelasting vanaf, dus je krijgt 'slechts' 710 duizend euro. Verder ligt het qua belasting natuurlijk aan je persoonlijke omstandigheden, maar je bent vermogend geworden en moet toch rekenen op 8 tot 10 duizend euro belasting per jaar. Maar goed, toen dat op mijn rekening stond sprong ik toch een gat in de lucht. Dat was aan het begin van deze maand. Daarna heb ik wat dingen uitgevreten waar ik nu verslag van kan doen.
Maar eerst wil ik iets zeggen zeggen over de kopfoto. Dat is een foto van een artikel in de krant, een interview waarin mij o.a. gevraagd werd: 'Wat zou u doen met een miljoen?' Ik antwoordde daarop: 'Ik zou geld reserveren om tot mijn dood alle rekeningen te kunnen betalen en in matige welstand te kunnen leven. De rest verdeel ik onder mijn kinderen en eventueel nog enkele andere personen. Naar goede doelen toe heb ik mijn plicht al gedaan, want ik schenk de wereld de oplossing van de werkloosheid, waardoor iedereen een baan heeft en in zijn eigen onderhoud kan voorzien. Bovendien is een miljoen belachelijk weinig.'
Nu kan ik dus mooi testen of ik me daaraan gehouden heb. Als eerste besloot ik om één keer maling te hebben aan dat eeuwige rationele in mijn karakter. Ik kocht een stevige borrel en wat hapjes en bouwde met een paar intimi een heerlijk feestje. Na mijn roes uitgeslapen te hebben deed ik het tweede irrationele: Ik stuurde een advertentie naar de lokale krant en radio. Onder de eerste duizend mensen die zich op een bepaalde vrijdag tussen 13.00 en 15.00 uur meldden in het buurthuis en een tientje schonken aan het buurthuiswerk zou 100 duizend euro verdeeld worden, dus deze mensen kregen elk 100 euro. Onder degenen die buiten de boot vielen zou als troost nog eens 10 duizend euro verdeeld worden. Een gezellige band zou er een feest van maken. Drank was echter voor eigen rekening. Nou, geloof het of niet, maar dat werd een fantastische happening. Het buurthuis bleek te klein, maar het was mooi weer, dus we zetten alle deuren open en ook de mensen die zich gemeld hadden maar buiten moesten blijven, kregen een bewijsje en deden mee in de verdeling. Schijt aan die dikke ton, die had ik toch ook maar gekregen en dit was echt leuk.
Hierna werd het tijd voor bezinning. Ik had echter 'nog maar' 600 duizend euro over. Ik maakte een hoop computerprogramma's om alles uit te rekenen. Ik heb rekening gehouden met 1000 euro per maand voor belastingen en 500 euro om wat ruimer te leven. Geschat hoeveel jaar ik nog denk te leven is er slechts 240 duizend euro te verdelen. Het pijnlijke vind ik dat je niet eens aan je kinderen mag schenken wat je wilt. Per jaar mag je aan een kind/kleinkind 5.304 euro belastingvrij schenken. Er zijn wel een paar situaties dat dat 24.449,- of 53016,- mag zijn, maar die spelen niet voor mij. Om een lang verhaal kort te maken: ik kan alle familieleden en personen die ik wil helpen slechts eenmalig een bedrag van ca. 5000 euro schenken en dan is alles op. Misschien blijft er door de detailregeltjes nog een autootje voor me over, maar het geeft wel aan hoe beperkt zelfs een miljoen is.
Voor wilde plannen zoals het kopen van de grote piramide van Egypte en die in m'n achtertuin plaatsen of een huis te kopen waar ik met een auto van de ene kamer naar de andere moet rijden of een achtertuin te hebben waar ik met een vliegtuig moet zaaien of miljoenen mensen te helpen die in bittere armoe leven, van al deze plannen komt niets terecht. Misschien krijg ik in de toekomst zelfs nog tegenvallers. Maar ik ben niet voor één gat te vangen, dus om die tegenvallers voor te zijn schrijf ik blogs op Yoors. Dat gaat goed, ik heb nu al 3 euro 88. Wie het kleine niet eert is het grote niet weert. Bovendien staat ook in de kopfoto 'Het niets doen verliest het altijd'. Dat is mijn lijfspreuk: stil achter de geraniums zitten is niets voor mij, ik zal altijd bezig blijven.
Toch ben ik wel tevreden met hoe ik het gedaan heb: ik heb me een keer laveloos gezopen, heb veel mensen een leuke meevaller bezorgd en hier en daar een daad van menslievendheid gedaan en ik heb nu per maand wat meer te besteden. Ik ben tevreden en niet geld maar tevredenheid is de basis van geluk.
Ja, ik ben een gelukkig mens.
Zei Ed Eggink.
Dit is geschreven n.a.v. de uitdaging van juli 2016 van Vlindertje73. Bedankt vlinder!
