Een moederkloek met kramp in de vleugels
Dikke tranen bij het wakker worden. Bij mij welteverstaan.
Een gevoel van paniek en verdriet overviel me.
Mn op 1 na oudste dochter (nr 3 in de rij van 7 Maar de tweede door geboorte) stuurde mij een appje. Of ik t huis mooi vind dat zij en haar (Engelse) lief mogelijk willen kopen.... tof! (Zou je denken) Ja, zeker!
Behalve dan dat het huis in Engeland staat! (Net boven Londen)
Dat is ver weg! Neeeeeeeeeeeej!
Ik kan toch niet ze ver van mn kippie wonen?🙄 Ineens komt t heel dichtbij. Ik ben er nog niet aan toe! Ze is (nog maar..) 26! 😉
En dan is het vandaag de geboortedag van onze R, onze oudste pleegdochter. 17 al... wat wordt ze groot. Zo zelfstandig. Wow...
Ik gun ze allemaal de wereld maar als ze besluiten die wereld ook echt in te trekken krijgt deze moederkoek kramp in de vleugels. Ik wil ze bij me houden!
Ik was aan de laatste opvoeding bezig (dacht ik) destijds bij Robbert Beenhakkers toen het Universum bedacht dat er nog een extra taak voor ons lag. Pleegdochters. 2 stuks.
Ik ken de meisjes al sinds ze heel klein zijn, ze zijn altijd een deel van onze Ohana geweest.
En nu wordt de oudste al 17. Pfff....
