Een nieuw leven, het begin.

Mijn leven in Nederland heb ik vaarwel gezegd. Niks liep lekker en ondanks dat ik er de moed inhield en mijn vrolijke natuur zich nog niet liet kennen was ik niet echt gelukkig. Ik besloot dat ik nu, nu ik 51 was, het roer maar eens definitief om moest. Het was nu of nooit, om meerdere redenen waar ik verder niet op in ga. Ik Kreeg een lift van een goede vriend, Joost, en die bracht mij, met een auto vol spullen naar Hongarije. Ik kon bij een lieve vriendin crashen tot ik zelf woonruimte zou hebben. Het was heerlijk weer in Hongarije maar ditmaal had ik geen vakantie gevoel. Het was anders en voelde duidelijk definitiever. Ik had veel kleding meegenomen, vooral ook voor de winter. Winters in Hongarije kunnen gemeen koud zijn en een flink pak sneeuw is hier heel normaal. Ik was voorbereidt!

Ditmaal geen vrolijke uitstapjes naar de kuurbaden maar op jacht naar woonruimte die binnen mijn krappe budget viel en dus huizen kijken, zoeken op internet en achter mondelinge tips aangaan. Natuurlijk gingen we regelmatig naar de kroeg, dat dan weer wel! Niet dat ik een echte drinker ben, meestal zit ik aan de sinas of een flesje perensap. Ik genoot van het gebrek aan stress en het nieuwe vrijgezelle leven.

Van de kroegbaas mocht ik een paar maanden in een soort appartementje bovenop zijn wijnhuisje verblijven. Gratis, op de stroom na. Het was één kamer met balkon vanwaar je een prachtig uitzicht had over de heuvelachtige bergen rond het dorp. Een groot nadeel was dat het halverwege een berg lag en ik elke dag via een sleetse aarden trap naar boven en beneden moest en dat er geen water was. Water moest ik beneden bij de pomp halen en dan met het jerrycannetje weer naar boven, een slijtageslag voor mijn reeds rotte gewrichten. Ook boodschappen de berg op zeulen was geen makkie maar ik bulkte van de energie. Zelfs bij dertig graden sjokte ik nog zingend naar boven. Vrijheid, blijheid!