Een omgekeerde vlag….

is een teken van nood en een roep om verbroedering. Een poging tot solidariteit en erkenning van elkaar zorgen, als gewone burger, consument of producent, ondernemer of gebruiker van goederen en diensten. Verloopt alles nog eerlijk, met menselijk maat, of zijn wie die al lang kwijt? Dus waarom minachting en verontwaardiging, wat ik in de krant tegenkom vandaag, zaterdag 5 november. Deze nieuwsmelding neigt naar afbraak en voedt onbegrip onder elkaar. We kunnen ook vragen stellen over wat deze nood inhoudt en welke zorgen er achter zitten; waarom medeburgers deze actie in gang zetten en andere deze (willen) steunen. Maar soms dat niet eens durven.

Deze omgekeerde vlag, die voor een Nederland staat dat aan het verdwijnen is, mag daar staan, die ergens langs de kant van de weg in een weiland staat, op particulier terrein, of op een eenmanszaak of familiebedrijf. Het is niet alleen een teken van verzet of wanhoop, maar ook een oproep tot steun, bewustwording en een teken van nood, van een in nood zijn. Waarom nemen we dat niet serieus, maar bagataliseren we dat als on-Nederlands of als tegendraads? Het is duidelijk dat er in onze huidige wereld en Nederlandse samenleving veel aan de hand is, waar we onze vragen bij kunnen en horen te zetten. En we niet alles zomaar voor zoete koek slikken en denken dat het wel goed komt of mee valt. Waar blijkt dat uit?

We worden tot zaken verplicht, waarvan de uitkomst niet alleen niet duidelijk is, maar in veel gevallen zelfs zorgwekkend. Waar moet op een gegeven moment ons eten vandaan komen, als boeren en andere producenten steeds verder in het nauw gedreven worden en er straks geen landbouw grond meer overblijft. Wat voor toekomst wordt ons voorgelegd en voorgehouden? Hebben wij daar nog enige invloed op, als alles in overheids handen ligt en door andere belangen bepaalt wordt.

Dit ontkennen is een groot probleem, niet die omgekeerde vlag. We zijn als Nederlander, boer, minima, andersdenkende, wetenschapper of religieuze verantwoordelijk voor het geheel en voor elkaar. Als u zich niet in nood waant, dan kan een ander dit wel zijn. Wie heeft er geen zorgen over de toekomst? Als alle technocratischering en overheidsbemoeienis niet meer in maatschappelijk en individueel belang is, wat is het dan? Wat is er dan aan de hand? Dan zijn we in nood, met zijn allen. En de één merkt dat eerder op dan de ander.