Boven het water, op een blad boven een hoop doorschijnende eitjes die in een hoopje op een ander blad van dezelfde plant liggen, zit een mannelijke glaskikker van nog geen 2 cm voortdurend met een hoog geluid naar een vrouwtje te roepen. Zo hangt hij dicht boven de eitjes om de indruk te geven dat hij die bevrucht heeft en dus een puike verzorgende vader is. Bezig met ze te vertroetelen.

Hij heeft namelijk geobserveerd dat de vrouwtjes gecharmeerd zijn door de oudere mannelijke soortgenoten die dat doen. Mannetjes die eieren bewaren, ontdekte hij, hebben meer kans om een vrouwtje naar zich toe te lokken.

Zelf heeft hij nog nooit voor eitjes gezorgd. Maar dit is hij absoluut van plan. Deze opdracht is namelijk, op een gegeven ogenblik in de evolutie, waarschijnlijk al miljoenen jaren geleden, in zijn genen opgeslagen.

Zodra het vrouwtje haar eieren op een mooi zacht blad boven het water zachtjes deponeert spreidt hij er zijn sperma netjes overheen.

Loading full article...